http://www.kindamuzik.net
ernaast
Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Doomriders | Black Thunder
Het juiste gevoel is gevonden, nu nog een kritische blik op de composities werpen.
CD, Reflections/Bertus
Tekst: Maurice van der Heijden
Publicatiedatum: 13 oktober 2005
Bij sommige platen komt na enkele luisterbeurten de recensie meteen opdoemen in het hoofd. Bij andere albums duurt dat langer. Neem nu Black Thunder van Doomriders: een collectief uit Boston dat uit hardcoreveteranen bestaat (onder andere de bassist van Converge doet mee), maar het muzikaal over een geheel andere boeg gooit. Hardcore is sporadisch aanwezig, maar wordt als laatste scheutje toegevoegd aan een kom met jarenzeventig- en -tachtighardrock gemengd met dreunende stoner/sludge. Dit brouwsel klinkt net zo lekker als het pilsje dat vanzelfsprekend bij deze klanken genuttigd moet worden.
Maar deden de hardrockers van, pak ‘m beet, Iron Maiden of Thin Lizzy het niet veel beter? Jazeker, maar mag die vergelijking wel helemaal getrokken worden? Nee, eigenlijk niet, want Doomriders pakt veelvuldig net een andere afslag, zonder te vergeten door te rocken. Neem nu de punky aanpak in het begin van ‘Deathbox’ en ‘Fuck this Shit’ of het aanhalen van de doomy hardcoresound van het Canadese undergroundgezelschap Cursed. Van vele rockers zou bij het horen van deze tonen de maag zich omdraaien.
Hebben we dan te maken met een originele combinatie? Welnee, ik weet zeker dat er in de grote wereld van obscure stoner, sludge of hardcoreorkestjes beslist manschappen zijn die zich eerder hieraan gewaagd hebben. maar die niet aan de oppervlakte komen omdat er geen “leden van” in zitten. Is Black Thunder in zijn geheel dan wel op zijn minst goed te noemen? Nee, neem een nummer als ‘Midnight Eye’, dat eigenlijk maar een belegen niemendalletje is. Dat een plaat lekker weg luistert, wat beslist het geval is bij het debuut van Doomriders, wil niet zeggen dat het niveau constant hoog is.
Aan de andere kant blijft dit schijfje maar in mijn cd speler plakken, en blijven de tonen van Doomriders dus ergens wel hangen. Met mijn recensentenpet af en pilsje in de hand blèr ik nog even hard “Worthless” mee in de gelijknamige song. Ach, wat maakt mij het ook uit, als je weer eens lekker wilt rocken, dan zal je je zeker geen buil vallen aan dit album. Hopelijk is het tevens het sein om eens in de aarde te wroeten naar mindere bekende lieden zoals het eerder genoemde Cursed of het Japanse Greenmachine, die vergelijkbare combinatie aangaan.
http://www.kindamuzik.net/recensie/doomriders/black-thunder/10812/
Meer Doomriders op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/doomriders
Deel dit artikel: