http://www.kindamuzik.net
ernaast
Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Dommin | Love Is Gone
Gewoon laten bijten door deze emogothpop.
CD, Roadrunner/CNR
Tekst: Martÿn ter Haar
Publicatiedatum: 26 januari 2010
Met Dommin mikt Roadrunner op de markt van vijftienjarige gothmeisjes. Niet die van de kraakpanden met VNV Nation en de eerste platen van The Cure, maar de brave tak van de 25 miljoen verkochte exemplaren van Twilight. (Er is een uiterst instructieve South Park-aflevering over het verschil.) Nou wil een cultureel gebod dat als vijftienjarige meisjes het leuk vinden, niemand anders het meer leuk mag vinden. Een stomme regel, die het verdient om gebroken te worden. Bijvoorbeeld voor Dommin.
Want in tegenstelling tot grote concurrent HIM is de muziek zeker de moeite waard. Het kwartet uit LA klinkt als een volledig verpopte versie van bands als Danzig, Type O Negative en Life of Agony. Het draait daarbij allemaal om het bronstig donkere stemgeluid van frontman Kristofer Dommin, dat sterk lijkt op dat van Keith Caputo, met misschien een vleugje Chris Isaak. Hij zingt de hele plaat uiterst sterk, maar zijn vocale prestaties in het titelnummer laten indien live gereproduceerd gegarandeerd de eerste twee rijen in katzwijm vallen.
De muziek is vooral begeleiding. Bijzondere dingen gebeuren er niet, maar de liedjes zijn fijn uptempo, met goede hooks en ze duren niet te lang en zijn niet te klef. Vaak is er een vrij kaal geluid gebaseerd op een drijvend baslijntje in de coupletten en gaan dan in de refreinen alle keyboardpathetiekregisters open. Een formule, maar een winnende formule. Zo bevat Love Is Gone een radiosingle of zes, zeven.
Het devies is: niet tegen beter weten in weerstand bieden, maar laten bijten door deze emogothpop en meezingen en -zwelgen.
http://www.kindamuzik.net/recensie/dommin/love-is-gone/19718/
Meer Dommin op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/dommin
Deel dit artikel: