Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Het is de geboorteplek van die verschrikkelijke democratie en het land van de taal waarin het boek waarin Jezus zijn slavenmoraal verspreidde geschreven is. Als blackmetaller kan je maar beter niet Grieks zijn. Geen wonder dat Wrath zijn band de Scandinavische schuilnaam Dodsferd heeft gegeven.
Nou zou je denken dat het weer er daar te mooi voor is, maar Wrath heeft toch de tijd gevonden om op zijn verduisterde kamertje lekker misantropisch te zitten zijn en een fijn gruizige plaat op te nemen. Zelf meldt hij over de totstandkoming van Fucking Your Creation in de liner notes: “Fucking Your Creation was written in 2006, when I was suffering from loss and despair! A sense of death embraced my soul, a sense of disgust for this drained world. The raging beast of my sickness will appear to you, as a hurricane, as your friend, as your holy father.”
Dat zijn natuurlijk niet de ideale omstandigheden voor een grote productiviteit, zeker niet als je bijna alles in je eentje moet doen. Het mag dan ook geen wonder heten dat er slechts vier nummers op Fucking Your Creation staan. Omdat Wrath lang van stof is wordt toch nog een alleszins redelijke speelduur van tegen de veertig minuten gehaald.
De eerst drie nummers zijn satanische mantra’s vol gruizige stofzuigerriffs en rammelende punkdrums waar Darkthrone- en Craftliefhebbers hun vingers bij zullen aflikken. Voor het naar zichzelf genoemde, afsluitende ‘Wrath’ worden de drums weggelaten. Het bestaat slechts uit ruis, minimale gitaarpatronen en Wraths waanzinsmonoloog. “Fucking leeches, I take you down with me.” Je kan wat lacherig doen over die rare bandnaam en idiote bijsluiter van Fucking Your Creation, maar daar klinkt het toch angstig overtuigend.
http://www.kindamuzik.net/recensie/dodsferd/fucking-your-creation/15434/
Meer Dodsferd op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/dodsferd
Deel dit artikel: