Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Het zijn de jaren tachtig die vandaag de dag de kop opsteken. Zelfs Henny Huisman is doodleuk weer op tv. Dat je bij dat decennium niet gelijk aan Bob Dylan denkt, heeft meerdere redenen. Behalve dat er in een tijdperk van materialisme geen plek voor een idealistische folkzanger was, verbaasde Dylan ook vriend en vijand door zich te bekeren tot het christendom.
Veel albums uit die tijd hebben ook flink te lijden onder een gedateerde productie. Hoewel het uiteindelijk best meevalt, genieten albums als Down in the Groove en Dylan & The Dead zelfs een twijfelachtige reputatie als slechtste platen uit zijn carrière. Dat er toch zeker goede nummers op staan, bewijst een aantal hedendaagse artiesten nu met dit voortreffelijke eerste eerbetoon aan het Dylanrepertoire uit de jaren tachtig.
"What's a sweetheart like you doing in a dump like this", verzucht Craig Finn, de zanger van The Hold Steady, in 'Sweetheart Like You'. Het is alsof dit lied op zijn lijf geschreven is. Het is slechts een van de vele gepassioneerde en geïnspireerde vertolkingen, die vaak een verbetering zijn van het origineel. Ook voor 'Dark Eyes', een duet tussen Dawn Landes en Bonnie 'Prince' Billy, zijn er geen graspollen nodig om een paar traantjes te laten vloeien.
Dit bijzondere verzamelalbum, waarvan de opbrengsten naar een wereldwijd scholenbouwproject gaan, kent ontelbare hoogtepunten. Sommige songs zijn bijna onherkenbaar. Zo sloopt Built to Spill alle reggae uit 'Jokerman', kleedt Glen Hansard de gospel van 'Pressing On' helemaal uit en laat Deer Tick 'Night after Night' klinken zoals het zou hebben geklonken als het ten tijde van Dylans lp Desire zou zijn opgenomen.
Je zou met deze cd, die ook op vinyl is verschenen, bijna gaan denken dat Dylan zijn beste liedjes in de jaren tachtig schreef. Dat is zeker niet zo. Toch lieten nummers als 'Every Grain of Sand', 'Jokerman' en 'Blind Willie McTell' toen doorschemeren dat Dylan niet als een nachtkaars uit zou gaan. Maar even 'kwijt' was men hem toen wel. Pas in 1997, met het album Time Out of Mind, kon hij weer op publieke belangstelling rekenen. En dankzij dit eerbetoon weet men weer waar Dylan in de tijd daarvoor zoal mee bezig was. Laat Volume Two maar komen.
http://www.kindamuzik.net/recensie/diverse-artiesten/bob-dylan-in-the-80-s-volume-one/25048/
Meer Diverse Artiesten op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/diverse-artiesten
Deel dit artikel: