http://www.kindamuzik.net

ernaast

Onze laatste liverecensie.

Meindert Talma in De Amer.

Onze laatste albumrecensie.

M.I.A. weet wat ze wil.

Ons laatste interview.

Sin Ropas: scheuten en zwarte turf.

Onze laatste video.

Colin Benders: het geluk van de modulaire synthesizer.

Dish Hunt | Maybe Home

Een discoplaat opgenomen door Tool.
CD, Ten To One/Konkurrent

Tekst: Martÿn ter Haar

Publicatiedatum: 11 januari 2003

Nasmak was de eerste Nederlandse band die ooit bij John Peel voor een sessie heeft mogen opdraven. Dat was in 1980. In hetzelfde jaar doet de band ook nog een tour doet met het legendarische DAF. In 1982 brengt de band 4our Clicks uit, die door Oor op 8 wordt gezet in de lijst van de 100 Beste Nederlandse Platen van de 20e Eeuw. Nu zijn ex-Nasmak leden Joop van Brakel (alias Fra Sissi van B.) en Toon Bressers terug met Dish Hunt. Het trio wordt gecompleteerd door de uit Deinum afkomstige Peter Sijbenga.

Heel mooi allemaal, maar Nasmak heeft nooit in Sesamstraat opgetreden. En dat was zo een beetje mijn vaste nieuwsbron in die periode. En hoe geniaal die platen van ze ook mogen zijn, niemand heeft nog de behoefte gevoeld om ze op cd uit te brengen. Of om ze op de radio te draaien. Ik heb dus geen idee hoe ze klinken. Deinum zou ik eigenlijk moeten kennen, want daarvan zijn nog wel platen van te koop, maar ook die band heb ik gemist. Ik denk ook niet dat ik me daar heel schuldig over hoef te voelen. Wie heeft er nou wel een Deinum plaat in huis?

Bij gebrek aan historische kennis - zalig zijn de armen van geest - kan ik lekker mijn eigen beperkte metalreferentiekader op Dish Hunts debuut loslaten: Maybe Home klinkt als een discoplaat opgenomen door Tool. Ook Dish Hunt koppelt met dezelfde technische perfectie vreemde, schuivende ritmes aan slepende melodieën in materiaal dat toch lekker wegluistert. Alleen geeft Dish Hunt er een veel vrolijkere en swingendere draai aan. Maar goed, waarschijnlijker is dat Dish Hunt gewoon een voortzetting is van de avant-gardistische new wave van Nasmak en dat elke vergelijking met Tool op toeval berust. Zelfs die onmiskenbare Adam Jones-riff in 'Bad Man Is Good News'.

Gezien de huidige populariteit van muziek uit de vroege jaren '80 is de timing voor het uitbrengen van Maybe Home uitstekend. Commercieel gezien hadden de heren er alleen beter aangedaan wat meer hun best te doen retro te klinken. Alle loops en keyboards klinken gloednieuw. Hippe, 'vintage' synthesizer geluiden zijn volledig afwezig. Gevolg: Maybe Home is een bijdetijdse, originele en zelfs vernieuwende plaat geworden, die ook wel wat raakpunten heeft met luistertechno. Zo cash je natuurlijk nooit in op oude roem.