Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Het is misschien een beetje flauw om te zeggen dat het orgel van Lucero's Rick Steff in 'Try Harder' het beste is aan Blades of Grass, maar kort door de bocht is dat het enige wat aan deze plaat opvalt. De rest is seventies hardrock volgens het boekje, met uit dik hout gezaagde gitaarriffs, schreeuwzang en een houthakker achter de drumkit die het hele bouwwerk vakkundig dichttimmert.
We hebben het over het debuut van Dirty Streets uit Memphis, opgenomen in de legendarische Ardent Studio, waar Big Stars Jody Stephens de manager is. Het kan dus nog van alles worden, maar om te beginnen moeten ze met drie sterren tevreden zijn. Er is geen nummer bij dat je meteen mee- of nazingt; riffs en hardrockclichés is wat het is.
Het is niet slecht, zeker niet. Eigenlijk doen de Dirty Streets niets fout. Het is alleen dat het aan veertig jaar popmuziekgeschiedenis niets toevoegt. "I'm not asking for very much, only a little more fire" zingt Justin Toland in 'Truth'. Feitelijk zit het daar ook wel goed mee en in de kroegen en bars van Memphis en omstreken krijg je hier vast wel een paar handen voor op elkaar, maar in Nederland hebben we bands als Navarone, die hier - met enig understatement - niet voor onderdoen.
http://www.kindamuzik.net/recensie/dirty-streets/blades-of-grass/24631/
Meer Dirty Streets op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/dirty-streets
Deel dit artikel: