Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Soms is er weinig nodig om maximaal effect te bereiken. Dirk Serries - voorheen in de underground bekend als VidnaObmana en Fear Falls Burning - heeft genoeg aan zijn gitaar en zijn effectenbak om immense, indrukwekkende geluidssculpturen te creëren. In vier lange, uitgesponnen tracks exploreert hij alle mogelijkheden van de gitaar als drone-instrument. Eigenlijk heel minimalistisch, maar het resultaat is hier zoveel meer dan alleen dit objectieve basisgegeven.
Wat Serries namelijk doet is het kanaliseren van zijn gevoel, zijn emoties. De soundscapes mogen dan wel bescheiden beginnen met enkele zacht aangeslagen noten, maar langzaam maar zeker wordt laag op laag op laag gestapeld, met elkaar complementerende melodielijnen. Uitwaaierend, echoënd tot er geen begin en geen einde meer is. De subtiel verschuivende harmonieën vormen steeds meer één geheel, één bestaan, één 'zijn'. Uiteindelijk kom je uit op een plaats waar tijd geen betekenis meer heeft, waar het niet meer evident is wat je nu voelt, alleen maar dát je voelt. Hoop, liefde, melancholie, verdriet; alles past, niets past. Wat Dirk Serries op Microphonics XXI-XXV namelijk bereikt is een alomvattend iets, een totaalervaring waarvoor woorden hopeloos tekortschieten.
Heel af en toe word je even terug in de realiteit gebracht als de gitaar plots even rauw invalt, maar even later worden ook die ruwe noten liefdevol ondergedompeld in dat intense, even comfortabele als confronterende bad van diepe drones. En eenmaal ondergedompeld als luisteraar kan er maar één weg zijn: die van totale overgave. Met grote, over je wangen rollende tranen waarbij nooit duidelijk wordt of dit vanuit verdriet of geluk voortkomt. Grootser, gelukzaliger, intenser, emotioneler zul je dit jaar geen plaat horen.
http://www.kindamuzik.net/recensie/dirk-serries/microphonics-xxi-xxv/23816/
Meer Dirk Serries op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/dirk-serries
Deel dit artikel: