Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Op die plaats waar drones en vrije jazz elkaar ontmoeten, is het daar mooi? Is de ontmoeting tussen stemmige gitaarsoundscapes en dissonante saxofoonimprovisaties er eentje met een blijvende impact?
Wacht even. We hebben het hier wel over Dirk Serries hè. Een van de meest actieve en getalenteerde gitaarkunstenaars van tegenwoordig (zoek in de KindaMuzikarchieven van afgelopen jaar maar eens naar Microphonics, YODOK III of The Void of Expansion). Dat kan toch niet fout gaan? Nee, zeker niet. Die vragen hierboven? Een volmondig JA! Natuurlijk heeft Serries weer een fabelachtige plaat gemaakt. Bijna voorspelbaar eigenlijk, die kwaliteit. Maar voorspelbaar is de muziek bepaald niet. Op Cult Exposure speelt hij samen met John Dikeman, saxofoonimprovisator extraordinaire, to boldly go where no one has gone before. Het zou voor de hand liggen om de wilde improvisaties van Dikeman te vergezellen van atonaal snarengetrek à la Derek Bailey of Fred Frith, en dat zou ook prachtig zijn geweest. Maar dat is duidelijk niet Serries' stijl, de man die het moet hebben van langgerekte tonen, sfeervolle ambient en emotionele soundscapes.
Het duo vaart op eigen intuïtie, componeert on the spot en komt tot resultaten die verrassen en verbijsteren. Het is alsof Serries een gave heeft om de juiste persoon te vinden, waarbij ze elkaar in staat stellen boven zichzelf uit te stijgen. Op Cult Exposure zijn het de contrasten in geluid en aanpak die de muziek zo speciaal maakt; overduidelijk dat Serries en Dikeman naar elkaar luisteren, maar ze blijven uitdagen, reageren, maken het elkaar niet makkelijk. Wat overblijft is een waanzinnig spannende plaat op precies die scheidslijn tussen drone en freejazz, elkaar overlappend alsof het nooit anders is geweest.
http://www.kindamuzik.net/recensie/dikeman-serries/cult-exposure/25675/
Meer Dikeman / Serries op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/dikeman-serries
Deel dit artikel: