Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Anders dan de bandnaam doet vermoeden, bestaat het Australische Digger and The Pussycats uit slechts twee bandleden, namelijk Andy Moore (zang, drums) en Sam Agostino (zang, gitaar). Desondanks maken deze twee mannen lawaai voor tien met hun bluespunksound.
Young, Tight and Alright is de eerste plaat, en hij hakt er gelijk goed in. Het album begint met het raggende maar toch afwisselende punknummer 'Motorbike', waaruit blijkt dat beide mannen graag uit volle borst zingen. En dat klinkt heel goed, als je zo nu en dan graag een beetje headbangt, zal dat nu ook zeker gebeuren. Ranzige punk op z'n lekkerst. Op het tweede nummer wordt er gesmeekt dat je nodig moet 'Stop Breaking Down'. Deze song is een stuk rustiger dan zijn voorganger, en het wordt ook meteen duidelijk waarom ze hun sound definiëren als bluespunk, want hups, daar voel je de blues. Maar door de punksaus doet het toch niet denken aan de blues die we gewend zijn. Ranzige maar zeer smakelijke bluespunk.
Deze band en plaat doet denken aan die goeie oude tijd waarin rock nog ongepolijst en, nou ja, viezig klonk. Een stijl die tegenwoordig weer vaak waargenomen wordt op festivals en radiostations, dankzij The Datsuns, The Strokes, The Hives en nog wat andere 'The'-bandjes. Met deze collegae kan Digger And The Pussycats zich moeiteloos meten, want Young, Tight and Alright is van hoog niveau. Dankzij het gepunk en geblues is het weer net lekker anders dan al die anderen. Alleen de verborgen track hadden ze geheim mogen houden, want wie zit er nou te wachten op jungle gecombineerd met keihard gitaarlawaai?
http://www.kindamuzik.net/recensie/digger-the-pussycats/young-tight-and-alright/6574/
Meer Digger & The Pussycats op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/digger-the-pussycats
Deel dit artikel: