http://www.kindamuzik.net
ernaast
Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Diefenbach | Run Trip Fall
Diefenbach is eigenaardig boeiend.
CD, We Love You/Pias
Tekst: Dunya Diercks
Publicatiedatum: 31 maart 2005
Diefenbach (voor de filmfanaten onder ons: jawel, vernoemd naar die irritante Reiley Diefenbach uit Fargo) is zo’n zes jaar geleden ontstaan toen de Deense Kenneth Sarup (gitaar/zang) besloot dat er muziek gemaakt moest worden. In zijn eentje zag hij dit niet echt gebeuren, dus vroeg hij Allan Mattson (bas/zang), Lasse Lyngbo ( toetsen), Stefan Gejsing (drums) en Nicolaj Stoyer Christophersen (gitaar) om hem te vergezellen op de queeste naar de muziekgeschiedenisboeken.
Na een instrumentaal debuut dat helaas niet echt veel stof deed opwaaien probeert Diefenbach het nu weer met Run Trip Fall, uitgebracht op hun eigen Display-label. Of deze plaat het beter zal doen valt nog te bezien, want het is een wat eigenaardig werkje geworden. Met een mix van psychedelische electronica en gitaarrock en hier en daar wat vocalen van Sarup en Mattson is het een opmerkelijke en intrigerende plaat geworden.
Het is allemaal nogal ontoegankelijk spul, nergens is er een meezingmoment, en bijna elk nummer heeft minstens twee verschillende melodielijnen die op ingenieuze wijze met elkaar gerijmd zijn. Zo klinkt 'Make Your Mind' met zijn ontspannende new-age klanken een beetje als Air, tot het overgaat in een bijna overdonderende ruis die nog het meest klinkt als een gitaar die over een schoolbord wordt getrokken. 'Do As You Please' is een levendig, bijna popperig nummer, dat wordt opgeleukt door de rijmelarij van een robotdame. Dit wordt gevolgd door monotoon getokkel dat dankzij de langzame toevoeging van drums en elektronica hoe langer hoe dreigender, en vooral helemaal anders dan aan het begin van het nummer gaat klinken.
Zulk geknutsel met melodieën is bewonderenswaardig, maar de hoeveelheid verschillende melodielijnen kan niet verhullen dat het tempo in elk nummer hetzelfde blijft. Een middentempo dat na een tijdje luisteren gaat vervelen, of dat nu afgewisseld wordt door een robodame of niet. Ook zorgt die rare, vaak zeer onverwachte combinatie van melodieën regelmatig voor verwarring.
Daardoor is Run Trip Fall allerminst een gemakkelijke luisterervaring. Maar ook al is de plaat moeilijk te volgen, toch heeft het wel wat. Dat komt niet alleen doordat het strak gespeeld is en de afwisselende melodieën slim gevonden zijn, maar vooral door de onheilspellende, en nu en dan zelfs spannende, sfeer die de plaat uitademt. Run Trip Fall is geen meesterwerk, maar wel boeiend door zijn originaliteit.
http://www.kindamuzik.net/recensie/diefenbach/run-trip-fall/9010/
Meer Diefenbach op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/diefenbach
Deel dit artikel: