Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Dictaphone is een Duits duo dat met een minimale insteek muziek maakt. Vertigo II bestaat uit ingehouden en voorzichtig gebrachte elektronische muziek. Er is veel ruimte voor samples en soundbites, maar sfeerbepalend is het gebruik van strijkers en blazers, die het geheel bij tijd en wijle een film noir-achtige sfeer meegeven.
Voorzichtig pruttelende en krakende elektronica vormt de basis; strijkers, blazers of een accordeon zorgen voor extra invulling. Deze instrumenten zijn grotendeels verantwoordelijk voor het totaalgeluid. Het is lome, jazzy muziek, die langzaam een suspense-achtige sfeer opwekt.
Helaas lukt het de Duitsers niet om dit de gehele plaat vol te houden. Bij momenten ontbreekt de structuur en kent de muziek te weinig spanning om interessant te blijven. De zachtjes krakende geluidjes en fluisterende blazers lijken af en toe wat stuurloos rond te dobberen.
Dat is jammer, want juist die opborrelende spanning maakt de muziek mooi. Wanneer er opeens een dreigend klinkende klarinet tevoorschijn springt uit de zacht pruttelende geluidjes, die op hun beurt steeds meer gaan kraken en schuren, wordt heel langzaam een onderhuidse spanning voelbaar. Het zijn deze momenten waarop het duo op zijn best is. Subtiel, spannend en breekbaar tegelijk.
Vertigo II is een bij vlagen intrigerend geluidspalet, waarvan zowel de kracht als de zwakte in de subtiele aanpak ligt. Op hun beste momenten lukt het de Duitsers om hiermee spanning te creëren. Als deze spanning ontbreekt komt de ingehouden muziek al snel wat richtingloos over. Dictaphone moet dus oppassen het begrip ‘subtiliteit’ niet met het begrip ‘vrijblijvendheid’ te verwarren.
http://www.kindamuzik.net/recensie/dictaphone/vertigo-ii/12901/
Meer Dictaphone op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/dictaphone
Deel dit artikel: