Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Amerikaanse corpsballen dragen honkbaljassen in plaats van pakken en zitten in verenigingen met Griekse in plaats van Latijnse namen, maar verder lijkt er weinig verschil met hun Nederlandse soortgenoten, als we tenminste afgaan op wat Hollywood ons over dit type mens vertelt. Toch is er een essentieel verschil: waar in de Lage Landen 'studentenrock' staat voor wanproducten als Guus Meeuwis en Volumia!, daar ligt de basis van de 'frat rock' bij klassiekers als 'Louie Louie' en 'Wooly Bully'. Simpele pophardrock om op te dansen, mee te zingen en bier te drinken dus. Tegenwoordig houden QOTSA en het Britse Franz Ferdinand (niet vreemd, ook 'Don't You Forget about Me' is immers een fratrockklassieker) de vlam brandende. Naast de beginperiode in de jaren zestig ligt een tweede hoogtepunt van de frat rock eind jaren zeventig, begin jaren tachtig. Bands als The Knack, ZZ Top, Cheap Trick en Van Halen lanceerden in die periode de ene klassieke single na de andere. Diamond Nights laat nu op Popsicle die tijden herleven.
Toch klinkt Diamond Nights helemaal nu. De staccato gitaarriffjes en de slepende falset van Morgan Phelan doen bijvoorbeeld meteen aan Queens Of The Stone Age op zijn poppiest denken, terwijl door het droge geluid met discotik ook een naam als LCD Soundsystem ergens in het achterhoofd rond gaat spoken. Helemaal bont maakt de band het in afsluitende ballad 'Ordinary Life', waarin Phelan achteloos een perfecte Jeff Buckley-imitatie neerzet.
Maar het zijn toch vloervullers als 'Drip Drip', 'The Girl's Attractive' en 'Saturday Fantastic' die van Popsicle zo'n droomdebuut maken, een plaat die wel eens net zo'n grote greep op de dansvloeren zou kunnen krijgen als Franz Ferdinand de afgelopen tijd.
http://www.kindamuzik.net/recensie/diamond-nights/popsicle/10536/
Meer Diamond Nights op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/diamond-nights
Deel dit artikel: