Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
De eerste full-colour release van het misschien wel belangrijkste experimentele label uit het nieuwe Europa dat tot nu toe vooral via CD-R's van zich liet horen. Voor deze professionaliseringsslag is dan ook precies het juiste moment gekozen, aangezien Deuce als geen ander experiment met dansbare beats weet te koppelen.
Het luisteren naar dit album is alsof je je in een soort zwarte kubus bevindt. Een uitgang is niet aanwezig en je kan dan ook niets anders doen dan de verschillende geluiden over en door je heen laten gaan. Met het eerste nummer is het meteen raak: een donkere beat die zich af en toe uitrekt tot het formaat van een drone nagelt je vast om na een minuut vergezeld te worden van korte loops die uiteindelijk de basisbeat weer door elkaar husselen.
Piotrek Poloz, de man achter de naam Deuce, jaagt hier dan nog eens regelmatig zijn absurde en vervormde teksten op een speelse wijze met de juiste punk-attitude doorheen. "What I hate most is hip hop" croont hij in een elektroplaat die zonder de ontwikkelingen in de hiphop nooit had kunnen bestaan. Onafhankelijk van de muziek zijn de titels van de verschillende nummers van een eigen klasse: 'Chinese Boy Wants to Play in a Reggae Band,' 'Girls Love to Giggle,' 'He Would Rather be a Mormon,' 'Kiss the System' of 'Chop My Fingers - We're Drunk Again.' Dien ik nog iets toe te voegen of ben je al op www.sklep.terra.pl te vinden om een exemplaar voor een euro of 12 te bestellen en zo weer de hipste jongen of meid op je straatblok te zijn?
http://www.kindamuzik.net/recensie/deuce/we-can-make-it-faster-and-better-than-deuce/5514/
Meer Deuce op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/deuce
Deel dit artikel: