Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Een wervelwind van een gitaarriff, al snel geaccentueerd door mokerslagen op een drumstel. Dan snijdt een snerpende gil door alles heen. Binnen tien seconden weet je het: Wildfire is een metalplaat. En dan niet van die moderne metal met laag gestemde achtsnarige gitaren, postrockinvloeden of ironische distantie. Nee, Wildfire is MetaaaaAAAAAALLLLLL!!!-metal. Deze grijpt terug naar de tijd dat mannen met tatoeages en leer nog een gevaar voor de jeugd geacht werden. Daarbij krijgt Deströyer 666 enige steun in de rug van de populariteit van Game of Thrones, getuige niet alleen albumtitel, maar ook deze foto van frontman KK:
Een concept is leuk, maar de uitvoering moet wel goed zijn. Gelukkig laat Deströyer 666 op dat punt geen steken vallen. Sterker nog: Wildfire had net zo goed Painkiller - The Sequel kunnen heten, zo dicht zit de plaat wat betreft sfeer, energie en songkwaliteit bij de klassieker van Judas Priest. Dit zonder overigens in epigonisme te vervallen. De gang vocals die Deströyer 666 zeer effectief inzet op 'Hounds at Ya Back' en 'Tamam Shud' zul je nooit op een Priestplaat horen. En de genre-innovatie die de laatste decennia in Scandinavië is gedaan is ook zeker niet aan Deströyer 666 voorbijgegaan. Wat dat betreft is Wildfire een perfecte compagnon voor het solodebuut van labelgenoot Abbath. Met die twee platen heeft de metalliefhebber nu al meer om van te genieten dan in heel 2015.
Foto: Ester Segarra
http://www.kindamuzik.net/recensie/destr-yer-666/wildfire/26547/
Meer Deströyer 666 op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/destr-yer-666
Deel dit artikel: