Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Desolation Wilderness klinkt als de titel van een onbekend Joy Divisionnummer. Of als de naam van een gothic waveband. Het is in feite de naam van een onherbergzaam rotsgebied in Californië en van een bijzonder klinkende band uit Olympia, Washington.
De muziek op hun tweede plaat, New Universe, past wel enigszins bij dat landschap. Ze klinkt gruizig, onbestemd en door de afstandelijke echoputproductie bij tijd en wijle ontoegankelijk. Zodoende hangt er over de hele plaat een dikke mist, waaruit met de nodige moeite een aantal mooie songs tevoorschijn komt, die je zomaar over het hoofd kan zien als je niet oplet.
De soms onrustige surfgitaar- en Westcoastpopmelodieën bieden enig tegenwicht voor het lichte dronegeluid dat af en toe de kop opsteekt. De zang van Nicolaas Zwart is helemaal apart. Ze zit diep weggezakt in een poel van reverb en je hoort nauwelijks wat hij zingt.
Dat is waarschijnlijk ook helemaal niet de bedoeling, want het gaat ze om het neerzetten van een sfeer van melancholieke schetsmatigheid, waarbij je beelden uit je herinnering probeert op te halen, wat niet goed lukt. Hoe hard je het ook probeert, er komen allleen grofkorrelige flitsen terug. Dat maakt deze plaat bijzonder.
New Universe is een wazige golf waarop The Beach Boys, The Byrds, Guided By Voices en Deerhunter meevaren. Als één van de laatste golven voordat het surfseizoen erop zit en je nog gauw in het halfschemer een laatste wandeling over het strand maakt. Vlak voordat de zon definitief ondergaat.
Enkele fraai beeldende songs die uit de kaleidoscoop opdoemen, zijn het in de kleine ruimte sprankelende 'Slow Fade', het in een stuiterende dynamiek verpakte 'San Fransisco 2AM' en het sprookjesachtig rustige 'You Hold a Power Over Me'.
Desolation Wilderness levert met New Universe geen hapklare brok muziek af. Het zit er dik in dat sommigen moeite hebben met de dikke laag nevel die over deze plaat hangt en daardoor afhaken. Voor de volhouders is de haven echter in zicht, want het contrast tussen fraaie composities en een ontoegankelijk geluid maakt de plaat zowel ongrijpbaar als intrigerend.
http://www.kindamuzik.net/recensie/desolation-wilderness/new-universe/19251/
Meer Desolation Wilderness op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/desolation-wilderness
Deel dit artikel: