Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Met een beetje goede wil zou je Liquid Liquid het Amerikaanse equivalent van Gang Of Four en A Certain Ratio kunnen noemen. Arty funk gespeeld door bleekneuzen met new wave-kapsels. Een beetje Talking Heads dus alleen dan met pit. Tussen 1981 en 1984 maakte de band vier platen die vooral in de VS zelf invloed hebben gehad. Zo gebruikte Grandmaster Flash flinke delen van 'Carvern' voor zijn 'White Lines' en noemt een retro-band als The Faint hen als belangrijke invloed. Liquid Liquid bestaat nog steeds, maar moet wijken voor de solocarrières van de oorspronkelijke leden. Dennis Young is daar één van. Hij vormde en vormt het percussieve hart van de New Yorkers. Old Dog, New Tricks is alweer het negende album dat hij sinds 1985 uitbrengt. Een plaat waarop hij de eerste vijf, zes nummers nog maar eens laat horen hoe revolutionair Liquid Liquid ooit klonk om daarna over te stappen op lome jazz en popmuziek.
Dat maakt deze plaat een lastige. Wie Young immers aan het werk hoort op stuurse, hoekige miniatuurtjes als 'Games from the Heart', 'Feels Good' en 'Signal up Ahead' is op slag verkocht. Niets retro, niets ouderwets. Enkel funkpop met prachtige dwingende grooves. Zijn jazz- en popexcursies zorgen voor een schril contrast. Niet dat zijn aan Peter Gabriel verwante liedjes slecht zijn, maar het enthousiasme dat Young laat horen aan het begin van deze plaat lijkt plots verdwenen. Het klinkt te gemaakt. Te gemakkelijk ook. Uitzondering is het maniakale 'Dervish Delight' dat wel iets wegheeft van een jamsessie tussen de oude Santana en Miles Davis. En zo klinkt de inmiddels bijna vijftiger nog steeds als een jonge hond.
http://www.kindamuzik.net/recensie/dennis-young/old-dog-new-trick/5693/
Meer Dennis Young op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/dennis-young
Deel dit artikel: