Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Dennis Kolen is de voorman van de voormalige Nedercountry-belofte Wyatt en hij vond het hoog tijd voor een solo-cd. Kleine kans dat dit album de naam Dennis Kolen aan de vergetelheid zal ontrukken; daarvoor is The Jinx niet goed genoeg.
Aan de arrangementen ligt het niet, om met iets positiefs te beginnen. Die zijn een goede omlijsting voor de wat saaie poprock- en countrysongs die Kolen ons voorschotelt. Kolen zingt niet goed en niet slecht: wel goed in de hoge registers en met een oprecht gevoel. Maar zijn stem is soms wat te nasaal of hij zet te zwaar aan. Ook de zinnen lopen ritmisch niet altijd even goed. Zijn gitaarspel en de afwisseling in de keuze van songs (een bluesje, veel luisterliedjes en enkele rockertje) is wel goed.
Nee, het is vooral de kwaliteit van zijn singer-songwriterschap die teleur stelt. Luister naar Billy Joel, Extreme of Al Stewart en je weet wat ik bedoel: dezelfde wezenloosheid en zielloosheid. Fletse middle of the roadmuziek: melodieus in orde, maar zemelig en saai als een politicus die om de hete brij heen draait. Tel er kwalitatief gezien wisselende teksten bij op ("Diamonds sparkle like pink champagne, etcetera) en je begrijpt dat het oordeel niet positief kan zijn. Blijven over: een paar puike songs als 'Paralell Universe' en de poppy single 'Morningville'.
http://www.kindamuzik.net/recensie/dennis-kolen/the-jinx/10542/
Meer Dennis Kolen op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/dennis-kolen
Deel dit artikel: