Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Gepiep van scharnieren en oud ijzer, een harmonium, een xylofoon, een kreunende dakgoot, een man die klinkt als een vrouw, én - niet onbelangrijk - IJsland. Het land dat ervoor zorgt dat iedere plaat die men er opneemt als vanzelf wordt omkranst door een halo van mystiek en toversneeuw.
Degene die zijn Björk, múm en Sigur Rós kent, kan blind en doof overgaan tot de aanschaf van Island Intervals, het derde album van Death Vessel. Niemand minder dan Koning Elf himself, Jónsi, nodigde liedschrijver Joel Thibodeau uit naar het land van geisers en gletsjers om daar deze acht nummers tellende plaat op te nemen. Naast de inmiddels typisch IJslandse ritmesectie, bestaande uit bestek, rammelaars en jute zakjes met boomschors, is dé signatuur van de plaat de stem van Thibodeau, die klinkt alsof ze vastzit in een sprookjesboek.
En inderdaad, het is op 'Mercury Dime' alsof duo Hansel und Gretchen - rode koontjes, gouden lokken - zelf tekent voor de zang; tot de knietjes in het water van de betoverde fontein. Blijde verwondering alom, en dat een volle dertig minuten lang. Weliswaar staat de naam van het project voor 'doodsvehikel' en hangt er soms een lichte nevel van weemoed over de muziek, de kinderlijke sensatie van ontdekkingsdrift regeert. En die stem.
Voor de één zal het laatste nummer 'Loom' - waarop Thibodeau klinkt alsof hij lijdt aan frostbite over al zijn ledematen - dan ook reden zijn tot feest, voor de ander om de afspeelknop nog eens in te drukken.
Groeten uit IJsland.
http://www.kindamuzik.net/recensie/death-vessel/island-intervals/24831/
Meer Death Vessel op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/death-vessel
Deel dit artikel: