• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Death Angel | Relentless Retribution

De kern blijft nog onvermoeibaar intact.
CD, Nuclear Blast/PIAS

Tekst: Jeroen Gelissen

Publicatiedatum: 06 oktober 2010

Begin deze eeuw keerde Death Angel na een afwezigheid van veertien jaar terug aan het metalfront met ongekend nieuwe energie. Een terugkeer die onder andere gemarkeerd werd door een legendarisch optreden in de Effenaar in Eindhoven. Met hun comebackschijf The Art of Dying toonde de Engelen des Doods aan ook op musicerend vlak nog steeds de inventiviteit en gedrevenheid van weleer te bezitten. Gretig en hongerig sloeg de band aan het toeren en de ingezette koers zette zich stijgend voort met onder meer het ongenaakbare Killing Season uit 2008.

Met Relentless Retribution lijkt die stijgende lijn echter even op een dood punt te zijn beland. Het vele toeren heeft zijn tol geëist, getuige de vele bezettingswisselingen. Na vele rondes stoelendans heeft Will Carroll (ex-Vicious Rumors) plaatsgenomen op de drumkruk en heeft Damien Sisson de bas voor zijn rekening genomen.

Die nieuwe bezetting heeft ook haar invloed op het geluid en de muziek van Death Angel anno 2010. De Engelen des Doods komen op Relentless Retribution minder inventief voor de dag dan op hun voorgaande albums. De riffs zijn niet meer zo puntig en venijnig. De twists en vreemde wendingen minder spontaan en eerder te bedacht, minder abrupt en vooral minder Death Angel. Vernieuwing wordt gezocht in toevoeging - zoals spacy keyboardjes in 'Truce' en 'Opponents at Sides' - en niet meer in de composities zelf.

Death Angel leek ook altijd gevrijwaard van invloeden van buitenaf en leek geheel zijn eigen weg te gaan. Nu sluipen ook die invloeden langzaam door middels Exodus-achtige dubbelstemmige gitaarloopjes in 'Claws in So Deep' of 'I Chose the Sky' en 'Absence of Light' roept sterke herinneringen op aan Metallica's 'Sad but True'. Daarnaast zijn er ook al lichte indicaties van het herhalingsoefeningsyndroom met als meest illustratieve voorbeelden opener 'Relentless Revolution' en 'Opponents at Sides'.

Toch blijft de kern van Death Angel nog altijd onvermoeibaar intact: energie. Want daar heeft het gezelschap geen enkel gebrek aan. Vakmanschap is nog steeds meesterschap en samen met die onuitputtelijke dosis ADHD blijft Relentless Retribution toch stevig overeind staan.

http://www.kindamuzik.net/recensie/death-angel/relentless-retribution/20706/
Meer Death Angel op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/death-angel