Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Het Amerikaanse Dead Poetic heeft een mooie toekomst in het vooruitzicht: net een zeer succesvolle tour afgewerkt met Papa Roach, een nieuw album dat in de USA over de toonbanken vliegt als een straaljager en de adoratie van zowat de gehele christian rock scene. Laten we voor de zekerheid alles met een korreltje zout nemen: Papa Roach is vergane glorie, albums die in Amerika gehyped worden staan niet altijd garant voor kwaliteit en ook rotbands als Blindside, POD en DC Talk werden door de Christelijke jeugd aanbeden.
Dead Poetic gaat spijtig genoeg diezelfde kant uit. Het tweede album van de vijf jonge heren, New Medicines kan perfect bijgezet worden tussen al die andere emo/screamo albums waardoor we de laatste jaren overspoeld worden. Muzikaal zit het nochtans zeer stevig in elkaar. Zanger Brandon Rike heeft een schitterende stem die zowel de melodieuze strofes als de geschreeuwde refreinen zonder probleem aankan en de muzikanten laten nergens een steekje vallen. Waar ligt dan het probleem? Vooral bij het feit dat alle nummers onderling inwisselbaar zijn en dat ik meer dan drie keer de skiptoets van de cd-speler heb moeten gebruiken. Nooit een goed teken. Een ander nadeel is de veel te gelikte productie. Nergens is er ook maar een hoekje of kantje teveel aan en dat geeft het gevoel dat je weer eens naar een veel te 'gemaakt' album zit te luisteren. Nummers als 'The Dream Club Murderers', 'New Medicines' en 'Molotov' bewijzen dat dit een groep met potentieel is, maar het komt er niet volledig uit.
Een ruwere afwerking en minder clichématige teksten zouden ervoor kunnen zorgen dat de opvolger van New Medicines wel opgemerkt zal worden in de winkelrekken, maar tot die tijd zullen we het moeten doen met de titel van ideale schoonzonen.
http://www.kindamuzik.net/recensie/dead-poetic/new-medicines/7081/
Meer Dead Poetic op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/dead-poetic
Deel dit artikel: