http://www.kindamuzik.net

ernaast

Onze laatste liverecensie.

Meindert Talma in De Amer.

Onze laatste albumrecensie.

M.I.A. weet wat ze wil.

Ons laatste interview.

Sin Ropas: scheuten en zwarte turf.

Onze laatste video.

Colin Benders: het geluk van de modulaire synthesizer.

De Staat | I_CON

De beste plaat van De Staat tot nu toe.
CD, Cool Green/PIAS

Tekst: Niels Waarlo

Publicatiedatum: 23 september 2013

Sinds debuut Wait for Evolution (2009) een behoorlijk publiek wist te bereiken is De Staat al niet meer weg te denken uit het Nederlandse poplandschap. Met het tweede album, Machinery (2011), en een reeks geslaagde optredens in zalen en op festivals verankerde de band uit Nijmegen zijn positie nog steviger. Plaat nummer drie, I_CON, is er dus één om benieuwd naar te zijn.

Gelukkig lijkt de creativiteit nog lang niet tanende bij Torre Florim en zijn mannen. Enerzijds zijn er dwingende ritmes en pakkende melodieën die de muziek een enorme lading energie geven, aan de andere kant wijkt de groep verder van de geijkte paden af dan hij ooit heeft gedaan. En dat werkt: I_CON klinkt door deze combinatie als een uitzinnig dansfeest van uitschot en freaks, ergens achter in een vuil steegje. Het is avontuurlijk, duister en dansbaar.

De groep vliegt herhaaldelijk op geslaagde wijze uit de bocht, zoals in het extreem opzwepende 'Make Way for the Passenger' en het loodzware 'Witch Doctor', waarbij je naar de vuige rockversie van harde dance zit te luisteren. De vocale experimenten in 'Refugee' maken het nummer extra bevreemdend, terwijl het droge panfluitriedeltje in 'Build That, Buy That' in de donkere muzikale context een verontrustende uitwerking krijgt. Al die gekte werkt zo goed doordat dit bonte oerenergiemengsel altijd pakkend blijft. De boze en cynische woorden van Torre maken het plaatje compleet.

I_CON is dan ook een sterk album dat enkele fikse hoogtepunten kent - probeer voor de grap eens stil te zitten op 'All Is Dull' met zijn onweerstaanbare riffje - en nauwelijks matige nummers. Alleen het einde bevat wat minder interessante momenten, als het wat futloze 'I'll Take You'. We horen de groep zoals we die al kenden van het stampende 'Sweatshop', maar het is allemaal nog een flink stuk gekker en ambitieuzer dan we al gewend waren. Dit is het beste album van De Staat, dat doet uitzien naar een nieuwe ronde optredens.