Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Wanneer je als onbekende muzikant gebruik maakt van de arrangementen van David Campbell (de vader van Beck, die ook het orkest op diens Sea Change onder zijn hoede had) en de huiskamer van Jay Bennett (voormalig alleskunner bij Wilco) je studio mag noemen, dan is er iets bijzonders aan de hand. Dat blijkt ook wel bij het luisteren naar het debuut van de 22-jarige David Vandervelde.
Alleen al openingstrack ‘Nothin No’ is genoeg reden om hem nu al tot de aanwinsten van 2007 te bestempelen. Over de heerlijk smerige glamrock in de tradititie van Bowie en T-Rex laat de man uit Chicago zijn snerpende stem galmen. Verslavend!
De jaren zeventig zijn volop aanwezig op The Moonstation House Band. Het vuige rockgeluid wordt soepel afgewisseld met barokke pop, die dicht in de buurt komt bij The Beatles na een LSD-trip. De rode draad is de lome, psychedelische walm die door alle nummers heen suist, terwijl de eigenwijze gitaren voor het kartelrandje zorgen.
Met een speelduur van een halfuur is The Moonstation House Band als geheel wat aan de korte kant. Maar hierin laat Vandervelde met zijn retrogeluid wel horen helemaal van nu te zijn. Het is de vraag of hij met zijn zeskoppige band ook in staat is om op het podium zo’n zuigend effect te creëren.
http://www.kindamuzik.net/recensie/david-vandervelde/the-moonstation-house-band/14757/
Meer David Vandervelde op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/david-vandervelde
Deel dit artikel: