• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

David Poe | The Late Album

Veroorzaakt zware oogleden.
CD, Ulftone/Bertus

Tekst: Matthijs de Raad

Publicatiedatum: 01 mei 2003

Ik lig op mijn comfortabele bank, moe van allerlei drukke bezigheden die dag. Om een beetje bij te komen stop ik de cd van David Poe in mijn cd-speler, singer-songwriter muziek, want dat is het, doet het op zulke momenten altijd goed. De eerste klanken zweven me tegemoet, een prachtige intro van een akoestische gitaar brengen me meteen in de stemming. Helaas is de pret van korte duur want na dertig seconden gaan deze oorstrelende tonen over in het volgende nummer, ‘Echo Box’. Hier valt meteen al iets op, David Poe lijkt nogal op één van zijn collega’s, Ed Harcourt. Alleen hij mist net dat ruwe, melodieuze en experimentele van deze briljante man. Wat dan volgt, ‘Childbearing’, is een verhaaltje over een jongen en een meisje, de teksten van David vallen me erg mee, maar het liedje zelf valt in de categorie dertien in een dozijn. Wat dan volgt, ‘The Late Song’, is wel zo slaapverwekkend en ongeïnspireerd dat ik bijna de daad bij het woord voeg en wegdroom in mijn zachte kussens. Totdat het volgende nummer, ‘The Drifter’, me tijdens het refrein laat opschrikken. Niet omdat het hard is, nee dit is nou echt zo’n nummer dat opvalt in al zijn eenvoud. Het is zo’n nummer waar je vrolijk van wordt, zo’n nummer dat de rest van de dag in je hoofd blijft zitten. Zo’n nummer dat bewijst dat David wel degelijk goede liedjes kan schrijven. Maar aan alle goede dingen komt een einde want de volgende nummers zijn weer zo saai en slaapverwekkend dat ik bijna meteen weer wegzak in mijn dromen. Zelfs het liedje met de veelbelovende titel ‘You’re The Bomb’ is niet meer dan een simpele tekst met een jazzy geluid, wel zijn er strijkers op te horen die het nummer nog enigszins redden. Ondertussen ben ik door nummer acht en negen heen geslapen, maar dan opeens is er weer een nieuw geluid. Een country rock ‘n roll liedje! Wie had dat gedacht? Volledig niet in de geest van de rest van het album maar goed, het klinkt leuk en het bewijst dat meneer Poe meer kan dan ik dacht. Helaas was ook dit weer van korte duur, want, het wordt eentonig, bij het volgende liedje worden mijn oogleden prompt weer zwaar. Wat rest is een akoestische versie van het briljante liedje ‘The Drifter’. Ik geniet nog even na en zak dan weg in gelukzalige dromen met op de achtergrond het enige liedje dat me heeft kunnen overtuigen…

http://www.kindamuzik.net/recensie/david-poe/the-late-album/2993/
Meer David Poe op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/david-poe