Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Tussen die eindeloze stroom releases die ons iedere maand weer overspoelt zitten behalve diamanten ook kiezels. Dit is zo’n kiezel. David McCormack is een graag geziene artiest in Australië. Voordat hij met zijn Polaroids aan de slag ging maakte hij het land onveilig met Custard. McCormack heeft heel wat talent in huis, maar hij slaat met The Truth about Love de plank flink mis.
Om te beginnen hangen de songs door de veelheid aan invloeden als los zand aan elkaar. McCormack is een fan van de Doors, Kinks en Flaming Lips en laat die invloeden zijn eigen songs te veel overheersen. Bovendien is het songmateriaal over het algemeen onder de maat. Zo wil ik flauwigheid als ‘If You Leave Me (I Will Hunt You Down and Kill You)’ nooit meer horen. En uit ‘Hypnotist of the Lady (Part I)’ stijgt een flinke mottenballenwalm op. Met zo’n slappe variant van bluesy sixtiespop moet je anno 2005 niet meer aankomen. En 'Part II' is zo mogelijk nog erger. The Truth About Love is nog wel te genieten als McCormack het simpel aanpakt en de strijkers even met pauze stuurt. ‘Who Can It Be?’ en ‘Lonely’ zijn eigenlijk de enige twee lichtpuntjes van de plaat.
Het zal niet vaak gebeuren dat de vormgeving van het hoesje beter is dan de cd zelf. Bij The Truth about Love is dat het geval.
http://www.kindamuzik.net/recensie/david-mccormack-and-the-polaroids/the-truth-about-love/10538/
Meer David McCormack and the Polaroids op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/david-mccormack-and-the-polaroids
Deel dit artikel: