• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

David Liebman | Lieb Plays Wilder

Een cursus jazz. De les? Vrijheid ligt besloten ligt in een onderliggend plan.
CD, Daybreak/Challenge

Tekst: Remco Takken

Publicatiedatum: 24 januari 2006

Al in de jaren vijftig liet tenorsaxofonist Sonny Rollins horen hoeveel vrijer je kon blazen als je de piano wegliet uit je groep. Nog altijd staat de bezetting van sax, bas en drums voor vrijheid, avontuur en speelplezier. Luister maar eens naar de trioplaten van Benjamin Herman, Ornette Coleman of Joe Henderson.

Aan bovenstaande voorbeelden mag nu een nieuwe cd toegevoegd worden die zich met gemak laat meten met genoemde grootheden. Saxofonist Dave Liebman speelde met een Nederlandse ritmesectie een voorbeeldig trio-album in, dat op drie stukken steun krijgt van een pianist, Marc van Roon.

Laat de veelal vergeten composities van Alec Wilder even voor wat ze zijn (The Lady Sings the Blues is de bekendste). Let eens op de vreemde ritmes, plotselinge zijsprongen en andere melodieuze invallen van de saxofonist. Je hoeft niet heel veel moeite te doen om te denken dat dit allemaal ter plekke verzonnen is. En dat is ook zo. Maar het is niet zomaar wat.

Ieder stuk heeft een vrij kort thema van een vast aantal maten. De Nederlandse begeleiders houden zich stevig vast aan dat muzikale gegeven. Zelfs, nee júist als Liebman stevig van zich af staat te blazen. Daarom zal dit album nooit gaan vervelen. Het heeft structuur. De contrabas en de drums spelen ‘het lied’, en hee, dat doet de saxofonist eigenlijk ook. Voel je hem?

Dat Liebmans betoog niet ontspoort is het geheim van de jazzmuzikant. Die kiest zijn begeleiders met zorg. Drummer Eric Ineke heeft al ruim veertig jaar ervaring met dit soort muziek en samen met zijn huidige maatje Marius Beets, de contrabassist van het aloude Rein de Graaff Trio, zet hij een perfecte ondergrond neer voor een mooie jazzsolo.

Alle Mars-lezers die verslingerd zijn aan vrije saxofoonmuziek zouden deze cd moeten aanschaffen. Het is een cursus jazz, waarin je leert dat echte vrijheid altijd besloten ligt in een onderliggend plan van, laten we zeggen, 32 maten. Die keren terug, dat is de basis. In dit geval zijn het een stel oude composities, maar ook andere muzikale ideeën kunnen het beginpunt zijn voor goede improvisaties. Er zijn anno 2006 nog maar weinig écht creatieve muzikanten die de combinatie van vorm en vrijheid zo treffend kunnen vastleggen als op Lieb Plays Wilder.

http://www.kindamuzik.net/recensie/david-liebman/lieb-plays-wilder/11761/
Meer David Liebman op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/david-liebman