Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
De geschiedenis van de hedendaagse gitaarmuziek zou er zonder David Grubbs wellicht anders uit hebben gezien. Als stichtend lid van Squirrel Bait, Bastro en Gastr del Sol - het baanbrekende project dat hem met Jim O'Rourke verenigde - zet hij begin jaren 1990 de contouren uit waarop Slint, Tortoise en een hele nieuwe generatie bands onder de vage noemer postrock zullen verderwerken.
Grubbs zelf verdwijnt in het schemerduister van het muzikale gebeuren, hoewel hij sindsdien toch enkele interessante soloplaten uitbrengt en zich op het theoretische kader van geluid, radio en media toelegt. Momenteel is hij verbonden aan de afdeling Radio and Sound Art van het Brooklyn College.
Na een stilte van een viertal jaren brengt Grubbs An Optimist Notes the Dusk uit. Het album lijkt na een eerste luisterbeurt een uitgesproken rockalbum, maar Grubbs neemt het niet zo nauw met de muzikale conventies van dit genre. Zijn schijnbaar uitgelaten gitaarspel en dito stem herinneren regelmatig aan Karate en Chris Brokaw. Grubbs is als begenadigd gitarist evenzeer geïnteresseerd in schijnbaar dissonante songstructuren waarin herhaling en haaks op elkaar staande ritmes welig tieren.
Dit maakt dat An Optimist Notes the Dusk geen gemakkelijk album geworden is. Het weet wel van begin tot einde te boeien. Grubbs' onvoorspelbaarheid én gevoel voor melodie staan immers garant voor mooie resultaten. Enkel het afsluitende 'The Not So Distant', waarmee Grubbs met lichtresonerende bastonen een elf minuten durend drone-epos neerzet, komt wat onverwacht.
http://www.kindamuzik.net/recensie/david-grubbs/an-optimist-notes-the-dusk/17597/
Meer David Grubbs op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/david-grubbs
Deel dit artikel: