Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
David Francis lijkt, als je naar Fake Valentine luistert, in Paul McCartney zijn grote voorbeeld te hebben gevonden en haalt zijn muzikale inspiratie uit eind jaren ’60, begin jaren ’70.
Maar waar McCartneys muziek vaak iets tijdloos heeft, klinkt deze muziek alsof ze is uitgegraven vanonder een dikke laag mottenballen en na dertig jaar is teruggekeerd om je opnieuw te komen kwellen. Pogingen om als de Fab Four te klinken worden afgewisseld met sentimenteel pianogeneuzel à la Burt Bacharach in een stomdronken bui.
Francis mist het talent om enigszins creatieve muziek te maken en het plaatje klinkt op zijn best als goed bedoeld hobbyisme. Waar creativiteit ontbreekt viert edelkitsch hoogtij. Dit is wansmaak waar heel even onbedaarlijk hard om gelachen kan worden en die daarna snel moet worden afgezet, voor er slachtoffers vallen.
http://www.kindamuzik.net/recensie/david-francis/fake-valentine/10779/
Meer David Francis op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/david-francis
Deel dit artikel: