Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Station to Station is de plaat rondom The Thin White Duke, een personage dat David Bowie zichzelf tijdens de tour van Young Americans had aangemeten; een romantisch aandoende maar gekke, emotieloze aristocraat. Een Arisch supermens, gelijk de in die dagen hippe knipoog naar het verleden onder muzikanten als Iggy Pop, Blondie en de Ramones. Gehuld in een zwarte broek, een wit overhemd en een vestje, met een dieet van louter melk, rode paprika en cocaïne, nam Bowie Station to Station in 1975 op in de Cherokee Studios, in Los Angeles. Ver weg van de nietsontziende fans, en mede door zijn verslaving en geestelijke toestand, ver weg van de rest van de wereld; Bowie kan zich van de opnames van de plaat niets meer herinneren. Toch is Station to Station een van de hoogtepunten uit zijn oeuvre. Een album op een artistiek breukvlak: Bowie stond met beide voeten nog in de soul en funk, maar had zijn blik ook gericht naar de krautrock uit Duitsland, wat hij kort na Station to Station aan de Hauptstraße 155 in Schöneberg (Berlijn) samen met Iggy Pop en Brian Eno verder uitwerkte in dat wat zijn Berlijnse trilogie is gaan heten. De plaat kent met het nummer 'Golden Years' een top 10-hit en nummers als 'Stay' en 'Wild Is the Wind' tillen de plaat boven het gemiddelde uit, maar het ruim tien minuten durende titelnummer is absoluut een van de beste nummers ooit door Bowie gemaakt. Hij haalt er alles in aan wat hem - The Thin White Duke - in die dagen beïnvloedde: cocaïne, Aleister Crowley, kabbala, de Romantiek en krautrock.
http://www.kindamuzik.net/recensie/david-bowie/station-to-station/23667/
Meer David Bowie op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/david-bowie
Deel dit artikel: