Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Joint in de mondhoek, lange manen voor de ogen, kop omlaag en over de toetsen dwarrelen totdat je in intergalactische nevelen gehuld geen idee meer hebt hoe lang je bezig bent. Menig synthesizerpionier had er een handje van. Zo niet David Borden. En hij gaat zich ook niet te buiten aan what's-this-button-for-geneuzel. Eind jaren zeventig en begin jaren tachtig maakte hij met het (nog) nieuwe instrument gewoonweg klasbakmuziek in de beste minimalmusictraditie.
Als een paal boven water staat dat Borden de synthesizer inzet om tonen te maken, niet als gimmick dus. Daarmee bouwt hij figuren die schatplichtig zijn aan Terry Riley en Steve Reich voor zover ze in en uit elkaar lopende frasen en fases laten horen. Verder is Jean Michel Jarre nooit heel ver weg in de melodieuze inslag. En het is Moog voor en Moog na. Met als toefje slagroom op de taart nog wat Moog.
Borden moet zijn toevlucht wel nemen tot weefwerk van draden en strengen van arpeggio's, omdat de Moog een monofoon instrument is. Akkoorden spelen kan dus niet. De symfonische harmonie op deze plaat ontstaat dan ook pas in de wolk van het web. Op zich niks nieuws onder de synth-zon natuurlijk, maar Borden weet die lijnen stuk voor stuk te kleuren met een uitzonderlijk gevoel voor textuur en timbre.
In Bordens elegante mozaïeken scheert hij langs ambient en drone, caleidoscopische schitteringen openen zich en hij houdt het moordend hoge, twinkelende tempo de polsslag voortdurend op de bovenste trede van de attentieladder. Music for Amplified Keyboards Instruments is dan ook de weergaloos intense missing link tussen de Amerikaanse minimal music en de Europese krautrock.
http://www.kindamuzik.net/recensie/david-borden/music-for-amplified-keyboard-instruments/25788/
Meer David Borden op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/david-borden
Deel dit artikel: