Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Liedjes over de liefde, de dood en treinen. Nou, met dat laatste zit het wel goed op de plaat van David Bavas, singer-songwriter uit Seattle. Tien liedjes denderen aan de luisteraar voorbij, als een boemeltreintje dat door een Amerikaans countrylandschap raast.
Oorspronkelijk komt Bavas uit een dorpje aan de voet van de Appalachen in Noord-Amerika. Hij is grootgebracht met americanamuziek en dat is terug te horen op zijn tweede album. Het treintje wordt moeiteloos voortgestuwd door een motor van drum, bas en steelgitaar. Zijn band, negen man sterk, zet een ogenschijnlijk gemakkelijk en onweerstaanbaar prettig countrygeluid neer, geholpen door producer Kevin Suggs (The Shins, Cat Power).
Telkens terugkerende hindernis tijdens de rit is echter Bavas' zang. In opener en single 'All the Trains' klinkt hij even donker en hees als jarentachtigrocker Jim Reid van de The Jesus and Mary Chain. Ook niet 's werelds beste zanger. Bavas heeft echter niet die lekkere bak herrie om zich achter te verschuilen. Zijn plaat is dan ook met name genietbaar als hij zijn gedegen band het werk laat doen, zoals in 'No Lonesome Tune'. De mannen weten het kale liedje van Townes van Zandt om te zetten tot een wildwestfuifnummer.
Heel langzaam maar zeker komt de trein in afsluiter 'I Don't Hear You' tot stilstand. Hierin laat Bavas zich slechts vergezellen door een baritongitaar: nu dan toch echt de Van Zandtmethode. De luisteraar raken zoals dit legendarische, treurniswekkende voorbeeld doet hij helaas nergens. De trein heeft gereden, je bent van A naar B, maar iets van dood en liefde heeft de reiziger niet meegekregen. Muzikaal een fijn ritje, maar niks wijzer.
http://www.kindamuzik.net/recensie/david-bavas/songs-of-love-death-and-trains/16437/
Meer David Bavas op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/david-bavas
Deel dit artikel: