http://www.kindamuzik.net

ernaast

Onze laatste liverecensie.

Meindert Talma in De Amer.

Onze laatste albumrecensie.

M.I.A. weet wat ze wil.

Ons laatste interview.

Sin Ropas: scheuten en zwarte turf.

Onze laatste video.

Colin Benders: het geluk van de modulaire synthesizer.

Das Pop | The Game

Aan de goeie kant van de jaren tachtig
CD, EMI/EMI

Tekst: Liesbeth Gijsel

Publicatiedatum: 30 mei 2011

Je zou het bijna vergeten na Bent Van Looys doortocht in De Slimste Mens, zijn promotie tot Bekende Vlaming en de heisa rond zijn trendsettende kledij en z'n snor, maar hij maakt ook nog muziek. En na vijf jaar is daar eindelijk het nieuwe album van Das Pop.

Van Looys opmerkelijke deelname aan de populairste tv-quiz in Vlaanderen heeft Das Pop geen windeieren gelegd. Terwijl de Gentse band voordien een verdienstelijke status had in het eigen wereldje, kent nu elke Vlaamse huisvrouw 'Bent met de te korte broeken'. Genoeg bekendheid in elk geval om een deal te beklinken met Humo (in de niet onverdienstelijke oplage van 260.000 exemplaren), om The Game bij het blad te verkopen voor een spotprijs, een maand vóór de officiële release.

Maar hoe klinkt die vierde plaat nu, na vijf jaar muzikale stilte? The Game presenteert elf goed gemaakte, vlotte popliedjes, die je het gevoel geven dat je ze al lang kent. Het album smaakt naar de jaren tachtig, inclusief clichés, maar dan in een goeie verpakking, met referenties aan The Who, ABBA ('Gold'), The Police ('A Kiss Is Not a Crime') en zelfs Elton John (die sentimentele piano in 'The Thunder', al is de klefheid daar toch niet ver weg). Het valt op wat voor een goede zanger Van Looy is geworden en hoe origineel de melodieën soms zijn. Puntig en precies in springerige popnummers als 'Fair Weather Friends', warm en korrelig als het wat gevoeliger mag, zoals in 'Yesterday' – een nummer overigens met een vette knipoog naar de saxen van 'Baker Street' (Gerry Rafferty).

Het is eigenlijk verwonderlijk dat Das Pop zo lang relatief onbekend is gebleven. Hun liedjes zijn erg toegankelijk en goed gemaakt. Wie pretentieloze popmuziek wil die toch niet banaal klinkt, is bij Das Pop aan het juiste adres. Wie hoopt op een album waar je in moet wroeten om allerlei moois te ontdekken, zoekt het beter ergens anders. Daarvoor houdt Das Pop zich te veel aan de geldende popnormen.