Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
N.W.O.B.H.M. stond altijd voor New Wave of British Heavy Metal, maar Darkthrone verandert dat voor zijn anderhalfjaarlijkse plaat in New Wave of Black Heavy Metal. Bandideoloog en omgevallen platenkast Fenriz heeft namelijk besloten dat het concept voor F.O.A.D. (dat is 'Fuck Off and Die', dank u wel) een mix van N.W.O.H.B.M. in de originele betekenis en punk moet zijn. Eigenlijk dus gewoon de zoveelste versie van het 'als het maar uit de jaren tachtig komt en primitief is'-thema, waar hij en Nocturno Culto al jaren op variëren.
Sinds de terugkeer naar het oude label Peaceville op het vorige album The Cult Is Alive doen ze dat wel met hernieuwde satanische energie. Het hoge niveau van die plaat wordt doorgezet op F.O.A.D..
Dat betekent ook meteen dat een tweede A Blaze in the Northern Sky of Transilvanian Hunger heel ver weg is. Maar wie daar op had zat te wachten, had bij het zien van Manowar-stijl songtitels als 'Raised on Rock' en 'The Church of Real Metal' al zijn conclusies getrokken.
Voor wie muzikaal iets ruimdenkender is – met de nadruk op 'iets', want het blijft natuurlijk wel Darkthrone waar het over gaat – valt er op F.O.A.D. veel te genieten. Zo is openingstrack 'These Shores Are Damned' meteen al een monster met een galopperende riff die hoge ogen gooit in de riffjaarlijst. Het extreem smerige stemgeluid van Nocturno Culto kan ook nog steeds hele kleuterklassen tegelijk aan het huilen maken.
Het andere hoogtepunt van de plaat is het slepende 'The Church of Real Metal'. Dit bijna doommetalnummer wordt opgesierd met een schitterend (doch vanzelfsprekend primitief) gitaarduel tussen Nocturno Culto en Czral van Aura Noir.
Het meest verrassend is 'The Banners of Old': een behoorlijk episch en zelfs ietwat experimenteel nummer. Nocturno Culto geeft in de liner notes aan veel naar The Residents geluisterd te hebben en het is verleidelijk dat in dit nummer terug te horen.
De rest van het album is minder schokkend, maar altijd prima het aanhoren waard. Onder al de retoriek over 'primitief' en 'retro' schuilt bij Darkthrone namelijk wel de basis van elke langdurige carrière: vakmanschap.
http://www.kindamuzik.net/recensie/darkthrone/f-o-a-d/16309/
Meer Darkthrone op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/darkthrone
Deel dit artikel: