Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Instrumentale rock, het blijft lastig. Of het is eenvormig of het mondt uit in gepiel. Darediablo slaagt er in beide aspecten van het subgenre op een schijfje te vangen.
Ongeveer de helft van de plaat hobbelt saai op clichématige stonerwijze voort. In de andere helft slaan de gitarist en de toetsenist aan het soleren. Darediablo is namelijk een trio in de bezetting toetsen, gitaar, drums. Op die momenten neigt de band een beetje naar de easy listening-achtige muziek die jaren zeventig softporno tot zo'n onvergetelijke ervaring kan maken.
Hoe slecht Darediablo is kan je opmaken uit een recensiecitaat dat de band trots op zijn site heeft staan: "Darediablo still nobly transcend every other meatheaded hard rock cliché by consistently pushing out thick, unadorned, intellectual rock and roll". De kenner herkent het snobistische en opgeblazen toontje meteen: dit kan alleen maar van Pitchfork komen. Alleen het internetmagazine waarvan de schrijvers huilend naar hun mama rennen als ze per ongeluk eens in een moshpit terecht zouden komen ziet de term "intellectual rock and roll" - die jammer genoeg wel klopt - niet als een belediging.
http://www.kindamuzik.net/recensie/darediablo/feeding-frenzy/6820/
Meer Darediablo op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/darediablo
Deel dit artikel: