Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Met gekte in de popmuziek moet je altijd oppassen. Wees alert. Gek kan geniaal zijn. Daar hoop je althans op. Syd Barrett, Brian Wilson, Daniel Johnston. En Danny Cohen? Tja. Gekte is er in elk geval voldoende voorhanden op Dannyland. Een heel land naar jezelf noemen is al over het randje natuurlijk. Danny en zijn eigen wereldje. Waarom we bovengenoemde lieden koesteren is natuurlijk niet, of niet alleen omdat er iets mis met ze zou zijn, maar omdat ze liedjes maken, hele bijzondere liedjes waar we heel blij van worden. Of heel erg happy sad.
Danny Cohen krijgt in ieder geval het oké-stempel van Tom Waits, want ja ook Cohen komt via Waits' huidige label Anti tot ons. Bovendien zit er veel Tom Waits in Cohens stem en zijn met randfiguren bevolkte composities. Een beetje Swordfishtrombones schuilt er dan ook wel in Dannyland. Net als bij Waits, zit er ook veel geposeerde poëzie in de songs en rochelt de zanger er bij tijd en wijle stevig op los ter verhoging van de authenticiteit.
Toch zit er ook rotzooi tussen de dertien tracks, zoals onnozele drumcomputertjes en half geslaagde aanzetten tot wat eens misschien een mooi liedje zou kunnen worden. Dat geeft niet, want zelden hebben we held Daniel Johnston op iets kunnen betrappen wat je uitgewerkt zou kunnen noemen. Waarom de één het dan wel heeft en de ander niet? Smaak, puur persoonlijke smaak. Wie wel van excentrieke geesten in de popmuziek houdt, is dus alert en gaat Dannyland zelf proberen.
http://www.kindamuzik.net/recensie/danny-cohen/dannyland/6242/
Meer Danny Cohen op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/danny-cohen
Deel dit artikel: