Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Brrr, koud hoor. Geluidskunstenaar Daniel Menche brengt met Invoker zijn tweede album van dit jaar uit (heeft er al vele op zijn naam staan), en net als voorganger Beautiful Blood is het resultaat bitter, wreed, koud én verslavend. Menche speelt met drones alsof het niks is, laat geluiden ontspruiten uit orenschijnlijke stilte, en bouwt lange soundscapes die weliswaar langzaam, maar ontegenzeggelijk onder je huid kruipen, om zich daar comfortabel te nestelen. Als je tenminste geen zwak hart hebt, want Menche is geen softie. Zijn elektro-akoestische stukken zijn zonder uitzondering kil en hard, hoe zacht het volume ook moge zijn. Denk aan een luide Francisco Lopez, Hazard, of een Merzbow die niet met noise-texturen speelt maar met zachte dynamieken. Leuker wordt het nog als je beseft dat Menche geen synth of laptop gebruikt, maar puur en alleen veldopnamen en zijn eigen lichaamsgeluiden, opgenomen met contactmicrofoons. Daarmee is Invoker een indrukwekkend document, en een fikse aanrader voor diegene die graag hoort hoe er creatief met minimalistische drones omgegaan kan worden.
http://www.kindamuzik.net/recensie/daniel-menche/invoker/3997/
Meer Daniel Menche op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/daniel-menche
Deel dit artikel: