Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Toen ik deze cd in mijn brievenbus vond dacht ik dat Destructo Evangelia niks anders kon zijn dan een uit de hand gelopen grap van de rock-‘n-roll-band Damnation. Het leek me namelijk onmogelijk dat gelijk welke metalband zo clichématig uit de hoek kon komen: een monsterlijk lelijke hoes en logo, een album dat verdeeld is in een ‘Evil Side’ en een ‘Darkness Side’, een uiterst amateuristische onweersintro en groepsleden die door het leven gaan als Churchburner en Insulter Of Jesus Christ.
Niks is echter minder waar. De Damnation die deze veertig minuten black metal op de nietsvermoedende wereld loslaat is, volgens welingelichte bronnen, een Zweeds underground-bandje dat al een jaar of vijftien meedraait maar pas nu zijn eerste volwaardige album uitgebracht heeft. Hopelijk is het ook hun laatste, want mijn maag is zich nog aan het herstellen van de gigantische gulp die ze al na twee nummers in omgekeerde richting door mijn slokdarm perste. Damnation heeft het niet, en zal het ook nooit hebben zolang ze ‘true black’ blijven mengen met iets wat veel wegheeft van ongekruide Motörhead.
http://www.kindamuzik.net/recensie/damnation/destructo-evangelia/7328/
Meer Damnation op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/damnation
Deel dit artikel: