Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Sinds eind jaren tachtig circuleren er cassettes met daarop lo-fi liedjes met een psychedelische tic van songschrijver Damien Youth. Sommige daarvan verschenen op cd, net als nu opnieuw gebeurt met Phantoms of Fables. De cd is een medium dat meer mensen bereikt, want wie speelt er tegenwoordig nog tapes af? Voor de geluidskwaliteit hoef je echter niet naar de cd-versie van Youths huisvlijt te grijpen. Die doet, zoals het lo-fi betaamt, niet echt ter zake.
Naar verluidt begon Youth zijn eigenzinnige popliedjes te schrijven als een vlucht uit zijn strengchristelijke omgeving in het diepe zuiden van de VS. Youths songs klinken dan ook als Britse psychedelica uit de jaren zestig. Tal van obscure muziek uit die tijd moet hij geconsumeerd hebben. Inmiddels minder obscuur maar nog steeds heel vreemd (en lekker) is het solowerk van Syd Barrett dat als een veelkleurige sluier boven Phantoms of Fables hangt.
Youths liedjes lijken veeleer outtakes van het psychedelische tijdperk, dan eigentijdse popsongs. Er zitten kleine pareltjes tussen, zoals het rijkelijk geïnstrumenteerde ‘I Know where Robyn’ en het intrigerende, folky ‘The Days are Bub Molecules’. Met zijn vijfenzestig minuten is Phantoms of Fables echter een hele zit. Op kruidenthee alleen ga je dat niet trekken. Toch is het goed weer een teken van leven te krijgen van de cassette-artiest uit Louisiana.
http://www.kindamuzik.net/recensie/damien-youth/phantoms-of-fables/13352/
Meer Damien Youth op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/damien-youth
Deel dit artikel: