http://www.kindamuzik.net

ernaast

Onze laatste liverecensie.

Meindert Talma in De Amer.

Onze laatste albumrecensie.

M.I.A. weet wat ze wil.

Ons laatste interview.

Sin Ropas: scheuten en zwarte turf.

Onze laatste video.

Colin Benders: het geluk van de modulaire synthesizer.

Dale Watson | Once More One More

Country met een swing!
CD, Continental Song City/CRS

Tekst: Maurice Dielemans

Publicatiedatum: 27 mei 2003

Met Every Song I Write Is For You leverde Dale Watson een gedenkwaardig eerbetoon aan zijn toen net overleden echtgenote af. Die verdrietige countryliedjes van toen lijken nu bijna verleden tijd.
Want nog geen twee albums later staat de vergrijsde vetkuif alweer grijzend op de hoes van z'n nieuwste langspeler.

“Als die Robbie Williams het kan, moet ik het zeker kunnen”, moet countryman Dale Watson gedacht hebben. En dat hij zowaar gelijk had, liet hij een paar weekjes later horen met deze heuse swingplaat.

“I tap my toes to the old songs”, zingt hij vijf vrolijke songs verder in 'So Glad You're Mine' als hij de daad bij het woord voegt, terwijl het knauwende stemgeluid van Dale Watson heel erg prachtig wordt bijgestaan door een klassieke big-band in topvorm.

Dale Watson voelt zich dan ook als een vis in het water. Zodra hij de good old times van Dean Martin, Frank Sinatra, Nat King Cole en natuurlijk Bob Wills, The King of Western Swing, doet herleven met de treffende openingskraker 'Once More' op One More Once More (Dale Watson's Honky Tonk Swing Album) wordt een jongensdroom werkelijkheid.

'You Win Again' van Hank Williams komt er weliswaar ietwat bekaaid af in een knikkebollende swingversie, maar het valt de veertigplusser te vergeven. 'You Win Again' is slechts een kleine misstap. Voor het overige kunnen we geruststellend het cocktailglas heffen op een jazzy-uitvoering van 'Cupid' en de vele verfrissende uitvoeringen van classics op One More Once More, waarin de nagenoeg perfecte honky tonk van onze vriend Watson lichtvoetig en pretentieloos wordt gebracht met een stijlvolle swing uit de jaren '40.

Tussendoortje? Nee, dat is het zeker niet, want ondanks het rappe tempo waarin One More Once More tot stand is gekomen, klinkt One More Once More weer eens heerlijk fris in de oren. De twaalf liedjes zijn ook nu weer van een uitzonderlijk hoge kwaliteit, zowel productioneel als in andere opzichten, al is dit album weliswaar minder representatief voor Dale Watson dan voorgaande albums. Maar ik had nooit kunnen weten dat Dale Watson nog eens iets nieuws ging proberen. Lekker plaatje!