Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Hebt u zichzelf er ook reeds op betrapt dat u bij het horen van Daans 'Victory' (de single) voor de rest van de dag gebeiteld zit in een superieure cocon van welbehagen en intense euforie? Zelfs na tientallen beluisteringen is deze briljante momentopname met geen kettingzaag kapot te krijgen, en we kunnen u dan ook met enige trots melden dat er op de derde soloplaat van Daan nog meer van dit fraais verscholen zit.
Dat Daan niet verlegen zit om een wereldsong meer of minder werd ons reeds duidelijk (zijn officiële vuurdoop Profools even buiten beschouwing gelaten) op het twee jaar oude Bridge Burner. Hierbij denken we in de eerste plaats aan 'Love' en 'Sunchild', maar natuurlijk ook aan het overweldigende disco-anthem 'Swedish Designer Drugs'. Nadien geraakte de man verwikkeld in talloze emotionele veldslagen - dewelke voldoende stof opleverden voor tien gloednieuwe songs -, liet hij zich omringen door een compleet nieuwe band (met naast synthfreak Jeroen Swinnen onder meer ook de alomtegenwoordige gitarist Steven Janssens en de jonge deerne Isolde Lasoen op drums) en mat hij zich een bijzonder stijlvolle look aan. Het artwork liegt er niet om en de songs evenmin, want Victory is de beste popplaat die we in tijden gehoord hebben.
Het theatrale aspect dat Bridge Burner typeerde is ook op Victory overvloedig aanwezig en op de koop toe declameert Daan de ene sloganeske verhaallijn na de andere, zonder evenwel ooit pathetisch te worden. De Leuvenaar weet immers als geen ander hoe je kitsch tot kunst moet verheffen en sublimeert dat gracieus naar z'n muziek. 'Lie' is een vette lap synthpop met daarboven een funky baslijn van New Yorker Jeff Anderson; 'Eternity' is als post-modern surrogaat van 'Tragedy' een droomgeschenk voor nostalgische Bee Gees-fans. Datzelfde falsetstemmetje leidt ook een tweede leven in het gewaagde 'Addicted', waarmee Daan vervolgens refereert aan de ver vervlogen gouden jaren van Prince (Sign o' the Times en Lovesexy). De catchy melodieën en spitse zanglijnen copuleren onverminderd verder in het van de hitpotentie overlopende 'Galaxy'. Als we arriveren bij de massieve discostamper 'Housewife', dat als een inferno door de speakers raast en qua intensiteit niet hoeft onder te doen voor Daft Punks 'Aerodynamic', is er al helemaal geen houden meer aan. Dat Daan ook in de betere clubmiddens z'n woordje kan meespreken, bewees hij destijds al met 'Jamais Neutral' (uit de filmscore van Meisje), maar onze kop eraf als het instrumentale 'Housewife' de komende maanden geen gigantische partyhit wordt!
Daan slaagt er echter niet in om dat verschroeiende niveau een plaat lang aan te houden. Tijdens het iets ingetogener drieluik 'Renegade', 'Dream' en 'Gabriel' haalt hij de voet van het gaspedaal en krijgt de luisteraar terug de kans om op adem te komen. De veelzijdige artiest heeft de overwinning natuurlijk al lang binnen, maar zweven is niet aan hem besteed, want in het machtige en verrassende epos 'Neverland' stippelt hij nogmaals op verbluffende wijze z'n retourvlucht uit naar planeet Aarde. Wie er nu nog aan twijfelt dat Daan een Hele Grote Meneer is, stelt zich beter tevreden met een concertticket voor Britney Spears of schrijft zich in voor Peking Express.
http://www.kindamuzik.net/recensie/daan/victory-6046/6046/
Meer Daan op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/daan
Deel dit artikel: