Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Lekkere lui, die heren van Davila 666. Op basis van de albumhoes lijken het wel mensen die wit poeder en andere bij wet verboden zaken verhandelen. De muziek die ze maken is er trouwens sleazy genoeg voor. Het zestal uit Puerto Rico maakt garagepunk die net zo vettig is als het Spaans waarin ze zingen en die minstens even verslavend is als dat spul dat wordt verkocht door de mensen op wie ze zo lijken.
De Puerto Ricanen combineren bot gezegd het geluid van de vroege Rolling Stones met de snotterige garage van The Black Lips en mixen het af met flink wat koortjes, samenzang en tamboerijnen. Dat klinkt eenvoudig - en dat is het misschien ook wel - maar net als voor het al even prettige debuut uit 2008 geldt dat het zeer aanstekelijke geheel veel beter is dan de genoemde som der delen doet vermoeden.
Dat is vooral te danken aan de uitstekende songs die songschrijver Sir Charles uit zijn mouw schudt. De band klinkt zelfverzekerder dan op haar debuut en zoekt meer naar diepgang en melodie. De garagesound wordt verder uitgebouwd met een fikse dosis sixtiesbeat, psychedelica en flarden shoegaze. Stevig ramwerk ('Putitas', 'Ratata') wordt afgewisseld met sixtiespastiches als 'Yo Seria Otro' en 'Noches de Terror'. Vooral single 'Obsesionao' is ronduit fenomenaal.
Waar de Puerto Ricanen op hun debuut nog een paar mindere nummers afleverden, zijn die op het coherentere Tan Bajo nagenoeg afwezig. De combinatie van uitgekiende melodieën, slimme muzikale vondsten en bakken enthousiasme zorgen voor een garageplaat die dit jaar niet meer te overtreffen lijkt.
http://www.kindamuzik.net/recensie/d-vila-666/tan-bajo/21349/
Meer Davila 666 op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/d-vila-666
Deel dit artikel: