Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
De Duitse Andreas Mügge is één van die vele getalenteerde Duitse technoproducers die schijnbaar achteloos al jarenlang kwaliteitswerk uit de productiekoker tovert. Op het befaamde Resopal Schallware, waar hij sinds 2003 onder de naam D. Diggler zijn platen uitbrengt, is zijn vierde studioalbum verschenen. EM. Pulse wordt zowel als mixalbum op cd als in losse tracks op vinyl naar de winkels gestuurd. Zelf omschrijft Mügge het album als een organische, diepe en persoonlijke benadering van het type minimale techno dat hij maakt.
Leuk gezegd, maar wat er feitelijk als enige toe doet, is hoe het album klinkt. Kort gezegd: goed, lekker en interessant. Lang gezegd: D. Diggler weet op EM. Pulse een brede variëteit aan looptechnoplaten achter elkaar te zetten. Tijdens de achttien tracks wordt de luisteraar niet van climax naar climax meegevoerd, maar sorteert juist het uitblijven van die grootse gebaren zijn effect. De kleine gebaren – een korte melodie hier, een subtiele retrigger van de drums daar, een plotseling verschijnende felle hihat zus en een laag atmosferische strijkers zo – vallen hierdoor extra op.
Aangezien D. Diggler wat dat betreft zijn zaken prima op orde heeft, levert EM. Pulse een interessante luister- en dansreis door zowel het minimale en repeterende als het warmere en kleurrijkere gebied van het technolandschap op. En hoewel daar geen Mount Everests te bekennen zijn, wordt er alsnog menig Vaalserberg bedwongen. Toeristische hoogtepunten zijn het mysterieuze ‘Spectre’, het industrieel-swingende duo ‘Axiom’ en ‘Incidence’ en het schijnbaar direct uit de Kompakt-tuin geïmporteerde ‘Raytracer’. Adam Beyer moge hierbij geïnformeerd zijn wie zijn troonopvolger is – goedschiks of kwaadschiks.
http://www.kindamuzik.net/recensie/d-diggler/em-pulse/13957/
Meer D. Diggler op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/d-diggler
Deel dit artikel: