Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Het Zweedse Crowpath zit bij het Amerikaanse label Willowtip (dat in Europa in licentie door Earache wordt uitgebracht.) De death metal van het kwartet heeft dan ook weinig van doen met de melodieuze Zweedse sound en alles met het technische geweld waar Willowtip en ook Relapse bekend om staan.
Son of Sulphur opent vertrouwd, met een lawine aan vingerknoopriffs, drums met een epileptische aanval en een zanger die zijn longen naar buiten probeert te persen. Iets te vertrouwd eigenlijk, want hoewel alles perfect uitgevoerd is, zijn het wel precies dezelfde soort vingerknoopriffs en epileptische drums als bij al die andere techniekfreaks. Een band als Dillinger Escape Plan onderscheidt zich van de meute door zijn hooks en goed opgebouwde songs.
Omdat er nauwelijks meer echtemannenmuziek bestaat dan het extreem agressieve en technische genre waar we het over hebben, is dit wel een goede metafoor: de wereld is vol ambitieuze mooie vrouwen. De meeste komen niet verder dan met de kont naar achteren de nieuwe Sloggi-collectie te showen op gevandaliseerde bushokjes. Een paar worden filmster, want die hebben extra eigenschappen als charisma en acteertalent.
Crowpath is op Son of Sulphur grotendeels bushokjesvoer, maar heeft één kleine bijrol te pakken: ‘Children of Boredom’ heeft een op een vreemd hoekige wijze jankende riff die blijft hangen en de toevoeging van orgel is voor het genre beslist origineel te noemen. Het duurt maar 2:16, maar het is een aanknopingspunt.
http://www.kindamuzik.net/recensie/crowpath/son-of-sulphur/12858/
Meer Crowpath op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/crowpath
Deel dit artikel: