Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Roken is goed. Ik geef toe: je raakt er verslaafd aan, dan kán je longkanker krijgen en er aan dood gaan. Maar hoe krijg je anders zo'n stem als Eppo en Jeroen van het Belgische Cornflames? Schor, rauw, rawk! Door flink te paffen natuurlijk. En laten we vooral die noodzakelijke flessen whisky niet vergeten. Al kunnen ze natuurlijk ook gewoon veel bier zuipen. Het blijven Belgen. Op hun site schotelen de heren ons dan ook hun persoonlijke bier-top5 voor. Zó Belgisch zijn ze.
Met Soon en Hitch bewezen onze zuiderburen al dat ook zij een flink potje emo uit de boxen kunnen laten komen. En Cornflames stelt wat dat betreft zeker niet teleur. Al is vanaf de eerste tot de laatste klank wel heel erg duidelijk waar ze hun inspiratie vandaan halen. Of laat ik het zo zeggen: ook al geven ze dat zelf niet toe, de Hot Water Music-cd's moeten gewoon standaard in hun discmans zitten. Dat moet gewoon!
Maar, och, zullen we daar maar niet over gaan zeiken? Het klinkt goed, het klinkt héél goed, en daar draait het om. Al lijkt het op The Farewell Drive wel alsof Cornflames nóg meer in zijn mars heeft. Een onbepaald onderbuikgevoel vertelt me dat ze er nog een beetje met de rem op spelen. Een beetje té rustig soms. Kom op jongens, trek die scheur open! Hot Water Music doet het ook.
http://www.kindamuzik.net/recensie/cornflames/the-farewell-drive/4215/
Meer Cornflames op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/cornflames
Deel dit artikel: