http://www.kindamuzik.net

ernaast

Onze laatste liverecensie.

Meindert Talma in De Amer.

Onze laatste albumrecensie.

M.I.A. weet wat ze wil.

Ons laatste interview.

Sin Ropas: scheuten en zwarte turf.

Onze laatste video.

Colin Benders: het geluk van de modulaire synthesizer.

Coparck | A Dog and Pony Show

Zet je cynisme opzij.
CD, V2/V2

Tekst: Niels Steeghs

Publicatiedatum: 19 oktober 2009

Boven het maaiveld uitsteken, dat is in Nederland allesbehalve eenvoudig. "Wat in het polderlandschap gemaakt is, kán bijna per definitie niet beter zijn dan muzikaal spul dat uit den vreemde komt", zo pleegt de oranje brigade vaak te denken. Want nuchterheid en bescheidenheid, ja zelfs cynisme en botheid, zijn deel van de volksaard; zeker als het gaat over onze eigen producten. Toch mag de Nederlander best wat vaker eens trots zijn zegeningen tellen. Kom op, neem nou een band als Coparck. Heus, die kan zich meten met een aanzienlijk aandeel van de buitenlandse stroom aan bandjes.

Dat bewijs leverde het kwartet uit Amsterdam al driemaal eerder. Op The 3rd Album gooiden Odilo Girod en de zijnen al hoge ogen, met name met de mooie single 'A Good Year for the Robots'. Met A Dog and Pony Show is daar de vierde poging en die is wederom succesvol. Opnieuw ligt er een plaat met Beatlesque, Brian Wilsonachtige popliedjes. Zonnig, ingenieus, vrolijk en aangenaam zoals indiepop moet zijn om de herfstige bladerval enigszins te verzachten. Getooid met de prettige zangstem van Girod dwarrelen de liedjes subtiel je woonkamer binnen, meteen vanaf het openende titelnummer 'A Dog and Pony Show' en het lekkere 'New York City Lights' al.

Eigenlijk pakt deze plaat moeiteloos de lijn op die met de derde plaat ingezet is. Best knap als je bedenkt dat alle bandleden in de tussentijd los van elkaar andere projecten hebben gedaan. Ze deden dat bij Anne Soldaat, Sonja van Hamel en Geigercounting. Girod bracht zelfs een soloplaat uit, onder het alias Chop Wood. Gezien de voelbaar zachte nazomerbries die door dit album waait, hebben die uitstapjes hun verfrissende uitwerking niet gemist.

Met her en der rollen voor koorzang, pianogetingel, synthesizer en trompet valt er niets te klagen over de afwisseling op A Dog and Pony Show. Ook wat tempowisselingen doen daar goed aan. Coparck is ook ditmaal weer het levende bewijs dat creativiteit een groot goed is. Zet die cynische blik nu maar opzij, dit mooie Nederlandse product gaat hoge ogen gooien in de eindejaarslijsten.