Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Is het bij u wel eens voorgekomen dat u na een concert van een 'verantwoorde' indie-act de plaatjesdraaier van dienst voor de verandering eens niet 'House of Jealous Lovers' heeft opgezet? Vast niet. Moedeloos word je ervan. Niet dat het een slecht nummer is, integendeel. Maar het feit dat er na meer dan een jaar nog steeds geen discopunktrack gevonden is die ermee kan wedijveren baart toch zorgen. Hoewel de nieuwe albums van The Faint en Radio 4 veel goeds beloven ontbreekt het ook hen aan die ene single. Na de zoektocht alweer deels opgegeven te hebben, komt de verlossing toch opeens wéér uit Toronto vallen. Al twee jaar de hipste stad op muzikaal gebied en nog steeds niet door de grote media en majors ontdekt. Naomi Kleins woorden zijn in haar woonplaats ter harte genomen. Gelukkig maar, want dat verklaart deels de creatieve vruchtbaarheid die de bewoners ervan tentoonspreiden.
Uit deze Canadese stad komt dus Controller.Controller. In de herfst van 2002 ontstaat deze vijfmansformatie en maakt het al snel naam in het live-circuit. Wat heet. De concertgangers aldaar werden omgeturnd in dansmachines die niet wisten dat hun heupen zo bewegelijk waren. Een prestatie die de 'ontdekkers' van Stars en Broken Social Scene onmiddellijk naar een contract deed grijpen. Veel geld had de band in de studio niet te besteden, maar dat was ook niet nodig. Met minimale middelen behaalden ze het maximale resultaat: een debuut waar de opwinding van afdruipt.
Op History worden de vier mannen, die de instrumenten voor hun rekening nemen, aangevoerd door zangeres Nirmala Basnayaka. Vol overtuiging proclameert zij haar catchy (en soms ook politiek geladen) slogans over funky baslijnen, strakke ritmes en gejaagde, puntige gitaaraanslagen die we kennen uit de post-punkperiode '78-'82. Het recept is simpel en bij elk nummer herhaalt zich hetzelfde patroon. De riff van dienst wordt ingezet en onmiddellijk begin je met je hoofd mee te schudden. Als de gitaren het distortionpedaal hebben gevonden heb je het niet meer en spring je door de kamer rond. "Does that make it better? / that's the way it will set our mind and ease tonight", gaat het op 'Silent Seven'. Daarvoor hebben we net het titelnummer meegemaakt dat het stokje van The Rapture gaat overnemen. Op onheilspellende gitaren wordt er doorgebeukt met een beat die van geen ophouden weet.
"What keeps you up at night?", vraagt Basnayaka zich af op 'Disco Blackout'. Alsof ze het antwoord niet weet. Natuurlijk is dat vanaf nu Controller.Controller. En het is inderdaad "no big deal that they're gonna cut the lights out". We stoppen pas met het wakker houden van de buren totdat we er dood bij neervallen. Een beetje History inderdaad.
http://www.kindamuzik.net/recensie/controller-controller/history/6877/
Meer Controller.Controller op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/controller-controller
Deel dit artikel: