Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Het nieuwe album van Common is een typisch product van de rapper uit Chicago, die gemiddeld om de twee jaar een album uitbrengt. Het heeft een lekkere flow, tracht vooruitstrevend te zijn en er wordt in ieder geval één liefdesliedje gerapt. Common heeft na Electric Circus uit 2002 aangehaakt bij zijn grote vriendje uit Chicago, Kanye West, die ook op Universal Mind Control een productie voor zijn rekening neemt. Maar ook die andere goedverkopende hiphopproducer, Pharrell Williams, mag aan de schuiven zitten. Het zijn ook meteen de minste nummers van het album.
Dat Common pas een album maakt wanneer hij een absolute noodzaak voelt, een drang, om zich uit te spreken en de boel wakker te schudden, dat is niet meer het geval. Het album hoeft geen kop en staart meer te hebben, of het zwarte geweten te prikkelen. Het wordt zelfs niet meer uitgeluid door het soulvolle stemgeluid van zijn vader. Common wil op Universal Mind Control gewoon dat de meisjes met hun achterste op en neer bewegen. Ook heeft hij stoere praatjes, zoals dat tegenwoordig bijna per definitie moet in de hiphop.
Natuurlijk zijn er typische Commonliedjes, met fluitende vogeltjes en een speelse flow. Maar dat aanbod is gewoonweg te karig op een album van slechts tien nummers. Het wordt ook nog eens gedomineerd door een veel te bekende sound, die je normaal gesproken niet onmiddellijk associeert met deze rapper. De zesendertigjarige Common doet zijn naam helaas steeds meer eer aan.
http://www.kindamuzik.net/recensie/common/universal-mind-control/17932/
Meer Common op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/common
Deel dit artikel: