Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Steeds schaamtelozer kopieert Colder de erfenis van Joy Division. De baslijnen lukten op zijn vorige album Again (2003) al aardig. Maar twee jaar later heeft Marc Nguyen Tan ook de zang van Ian Curtis helemaal onder de knie. Beter goed gejat dan slecht gestolen, denken we dan maar. En Heat is goed jatwerk. Heel goed zelfs. De Fransman met de Vietnamese achternaam duwt ons met ferme hand de tijdmachine in, naar zwarte waveholen als Nastasta, Parkzicht anno 1985 en de oude Effenaar. Hij zingt met lage stem en weinig uithalen en zet zijn instrumenten in een kamer zonder echo. Dat betekent drums zo droog als de oevers van de Dode Zee, synthesizers zo kil als de koelcellen van de Makro en baslijnen voor potentiële zelfmoordenaars. De roots van Colder zijn zo blank als destijds de wangetjes van Ian Curtis, maar toch kun je prima dansen op Heat. Of wou je zeggen dat je stil blijft staan op de aanstekelijke plukbas op 'To the Music'? De enige keer dat Colder wegstapt van de puntschoenen en is op het dubby 'Tonight', een nummer waar iemand als Adrian Sherwood vroeger zijn hand niet voor omdraaide. Keizerlijk terugblikken is dit.
http://www.kindamuzik.net/recensie/colder/heat/10031/
Meer Colder op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/colder
Deel dit artikel: