Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
De hoes van Lullabies to Violaine is al net zo betoverend als de muziek van de band zelf. Niet per se de afbeelding erop, als wel het materiaal waarvan het gemaakt is: een stroef gestoffeerd papier, echt een aparte sensatie voor mijn in jojoba gedrenkte vingers. Je zou bijna vergeten er een van de maar liefst vier cd’s uit te halen. Vier albums dus geen Greatest Hits maar een essentieel Cocteau Twins-document met daarop alle singles en e.p.'s verzameld. En tenzij je van 1982 tot en met 1996 al die e.p.'s trouw gekocht hebt, is dit een onmisbare schakel in de collectie van elke Cocteau Twins-liefhebber. Maak daar trouwens maar élke muziekliefhebber van.
De transformatie van de band is goed te horen: van goth-achtige rauwheid die met name op de eerste twee e.p.’s te horen is, naar de ambientesque mist van Victorialands en Treasure, die weer overging in de etherische gletsjer-rock van Heaven or Las Vegas en Milk & Kisses. Vooral de Lullabies-e.p. uit 1982 wordt nog sterk beïnvloed door postpunk, terwijl met ‘Sugar Hiccups’ op de derde e.p. Sunburst and Snowblind een stap wordt gezet naar het nu zo herkenbare Cocteau Twins-geluid. Liz Frasers stem raakt steeds verder verzonken in een diepe hypnose, woorden onverstaanbaar, sfeer zo dik als mist op een koude wintermorgen. Guthrie’s gitaargeluid steeds voller en beladen met effecten.
Je hoeft maar even van de shoegaze- suiker gesnoept te hebben om te horen waar bands van Slowdive en My Bloody Valentine tot en met M83 en Sigur Ròs hun inspiratie vandaan halen. Lullabies to Violaine is daarmee een niet te onderschatten stukje muziekgeschiedenis. Maar excuseer me, ik wil echt even alleen zijn met die hoes... Hmmm, sensationeel.
http://www.kindamuzik.net/recensie/cocteau-twins/lullabies-to-violaine/11891/
Meer Cocteau Twins op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/cocteau-twins
Deel dit artikel: