http://www.kindamuzik.net
ernaast
Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Coal Chamber | Giving The Devil His Due
Feest van herkenning bij dit "nieuwe" album van de grondleggers van de spookycore.
CD, Roadrunner/CNR
Tekst: Bart Nijssen
Publicatiedatum: 31 augustus 2003
De carrière van het Amerikaanse "spookycore"-gezelschap Coal Chamber kende aardig wat pieken, maar zeker evenzovele dalen. Zo werd het viertal bij uitkomen van het titelloze debuut uit 1997 door de kritische pers afgeschreven als een Korn-cloon, en kwam de band redelijk vaak in het nieuws als gevolg van ruzies tussen de bandleden onderling. Met name gitarist Meegs en frontman Dez hadden er een handje van om met elkaar op de vuist te gaan. Na het tweede album Chamber Music kon de band rekenen op een wisselende ontvangst. Zij die het konden waarderen, prezen de band omdat het viertal nu wel degelijk een eigen weg in was geslagen. Maar zij die er niets mee konden, schreven de band andermaal af. En dan hebben we het nog niet eens gehad over het vooralsnog laatste wapenfeit van de band, getiteld Dark Days. Een album dat vorig jaar verscheen en dat opviel vanwege haar eentonigheid, en dus wederom niet die immense doorbraak betekende waar zowel band als platenlabel van hadden gedroomd.
Toch heb ik vanaf het begin een zwak gehad voor het viertal, dat met 'Loco', afkomstig van het debuut, toch een redelijk undergroundhitje scoorde. Giving the Devil His Due is geen nieuw album, maar bevat remixen, B-kantjes, demo's en andere zeldzaamheden. Voor de echte fan een feest van herkenning.
Want die heeft al lang de Hypno Submissive Mix van 'Sway' (te vinden op de single van 'Loco'; overigens is deze versie beter dan het origineel) in de kast staan. Of de track 'Blisters' (te vinden op diezelfde single), een nummer dat niet voor niets als B-kantje is verschenen. Maar ook 'Wishes' en 'Apparition' zullen bij de echte fan al in de collectie aanwezig zijn (te vinden op de digipack van Chamber Music), evenals 'Save Yourself' en 'Anxiety' (beide te vinden op de limited edition van Dark Days). En zo kunnen we nog wel even doorgaan. Biedt Giving the Devil His Due dan überhaupt wel zoveel nieuws? Zijn het inderdaad wel zulke "zeldzaamheden"?
Ach, dit soort albums staat er om bekend dat ze leuk zijn voor de echte fans. Veel nieuwe zieltjes zullen er niet door gewonnen worden, en ik geloof ook niet dat dat de bedoeling is. En let wel: er staan toch maar even mooi 6 demo-versies op dit schijfje uit de periode 1994-1995. Waaronder een bijzondere versie van 'Loco' (let op de dubbele bass!) en een wel heel vreemde versie van 'Unspoiled'. Daarom vind ik het allemaal best en geniet ik van al die oude tracks. Want de toekomst van de band ziet er na het verlies drummer Mike Cox en al die side-projecten van de overige leden (Dez zingt in Devildriver, Meegs speelt in Piñata en bassiste Nadja runt haar eigen kledinglijn onder de naam CruelTees) bijzonder somber uit.
Heb ik eigenlijk al verteld dat ik een zwak heb voor Coal Chamber?
http://www.kindamuzik.net/recensie/coal-chamber/giving-the-devil-his-due/3889/
Meer Coal Chamber op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/coal-chamber
Deel dit artikel: