Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Met zo'n bandnaam kan het niet anders dan dat dit hardcore is. En inderdaad, vanaf de eerste tot de laatste seconde wordt hier geblazen, geschreeuwd en gejankt. Dat wil niet zeggen dat dit een goede plaat is. Closer Than Kin kan niet kiezen tussen een meer emocore gerichte stijl en van-dik-hout-maakt-men-nog-dikkere-planken metalcore die Sick Of It All ook wel pleegt te belijden.
Alle songs hebben stukken voor de boze, bijna Kreator-achtige gillen van brulaap Nicholas, maar ook voor het vrij amateuristische gehuil van bassist Rich. Gemiddeld zijn er niet meer dan drie akkoorden per song te bekennen, en die drie akkoorden zijn op dusdanige wijze geconstrueerd dat er geen enkele orginele, laat staan memorabele riff ontstaat. Hardcorecliché na hardcorecliché zorgen ook al niet voor verlichting. Daarbij zijn de drums ook nog meer dan matig. Terug naar het oefenhok!
http://www.kindamuzik.net/recensie/closer-than-kin/promo-2002/2673/
Meer Closer Than Kin op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/closer-than-kin
Deel dit artikel: